ปริ้นถอนหายใจเบาๆก่อนวางช้อนกับส้อมไว้เหมือนเดิม
“กินอย่างอื่นไหม เดี๋ยวฉันไปซื้อให้”
น้ำเสียงเขานิ่งเหมือนพูดเรื่องปกติ แต่แววตาเต็มไปด้วยความใส่ใจ พริ้มพลอยเหลือบมองเขาเล็กน้อยก่อนย่นจมูกเบาๆ
“ฉันไม่ได้เรื่องมากนะ แต่ไม่ค่อยอยากกินอย่างอื่นเท่าไหร่”
เธอตอบเขาเสียงเบา เดี๋ยวหาว่าเธอเรื่องมากอีก
“ตกลงจะกินราดหน้าให้ได้ ”
เธอพยักหน้าหงึกๆ
“รออยู่นี่ เดี๋ยวไปซื้อมาให้
ปริ้นซ์ลุกขึ้นทันทีไม่พูดอะไรอีก แค่หยิบกระเป๋าสตางค์กับบัตรนักศึกษาแล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ
พริ้มพลอยมองตามแผ่นหลังกว้างนั้นไปเรื่อยๆ ก่อนจะหลุดยิ้มเบาๆอย่างห้ามไม่อยู่
เฟย์ที่นั่งข้างๆเห็นก็แอบแซวเล็กน้อย
“โอ๊ยยย!!คุณพระ!! ทำไมแสนดีเบอร์นี้ เฟย์ตาร้อน”
พริ้มพลอยยิ้มแก้มแทบแตก ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะไปซื้อถึงหน้ามหาลัยให้ ผ่านไป15นาที เขาก็กลับมาพร้อมถุงราดหน้าหอมฉุย หน้าหล่อบัดนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ พริ้มพลอยยิ
