คาฟิลายืนกำมือแน่น สิ่งที่ได้ยินจากการแอบฟังฮานย่าสนทนากับจามีล ทำให้หล่อนเต็มไปด้วยความคับแค้นแน่นอก ดวงตากลมโตลุกเป็นไฟ
“องค์หญิงทรงเป็นอะไรไปเพคะ” โซเรียเอ่ยถาม เมื่อสีหน้าของเจ้านายแดงก่ำไปด้วยโทสะ
“เราจะกลับตำหนัก”
คาฟิลากำมือแน่น มุ่งหน้าตรงไปยังตำหนักที่ฮานย่าประทานให้พักผ่อนชั่วคราวด้วยความรีบร้อน และเมื่อเข้ามาถึงภายในตำหนักส่วนตัว หล่อนก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการกรีดร้องดังลั่น จนโซเรียต้องรีบยกมือขึ้นปิดหู
“กรี๊ดดดดด...”
คาฟิลากรีดร้องด้วยพอใจแล้วจึงเดินไปกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนานุ่ม ในอกยังคงคุกรุ่นไปด้วยไฟริษยา
“เสด็จพี่ยอมรับออกมาแล้วว่าทรงมีใจให้นังนางกำนัลหน้าหวานคนนั้น”
“จริงเหรอเพคะ” โซเรียที่ไม่ได้ตามไปแอบฟังด้วยอุทานออกมาด้วยความเหลือเชื่อ
“จริงสิ ถ้าไม่จริง เราจะมาโมโหถึงขนาดนี้เหรอ”
“เอ่อ แล้วองค์สุลตาน่าล่ะเพคะ ทรงตรัสยังไงบ้าง”
“หึ เสด็จป้าจะไปทำอะไรได้
