บทที่ 35 หวานละมุน
[ไอ้เสือ..กูส่งข้อมูลให้ทางอีเมลแล้วนะ]
“อืม..ขอบใจมาก”
วิทชธรลุกนั่งพิงหัวเตียง หันมองคนหลับใหลด้วยแววตาอ่อนโยน ดึงผ้าห่มคลุมให้เธออย่างเบามือ ใช้นิ้วเขี่ยแก้มนิ่มเล่นอย่างเพลิดเพลิน เป็นการตื่นนอนที่สดชื่นในรอบเดือนเลยก็ว่าได้
[บ้านนายพลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่สงสัย ทุกอย่างเป็นฝีมือของแม่มึง ทั้งปิดบัญชีธนาคาร ส่งคนตาม ล้วนเป็นคนของท่านทั้งหมด]
"เท่าที่รู้คุณชัชพลมีประวัติด้านบวกมากกว่าด้านลบ และก็ไม่อยากได้กูเป็นลูกเขยมาตั้งนานแล้ว"
[จริงเหรอวะ..ไหนตอนแรกอยากได้กันทั้งบ้าน]
“นั่นสิ..อยู่ๆ บ้านนั้นก็มีท่าทีเปลี่ยนไป มีแต่นิภากับแม่กูนั่นแหละ ที่ยังอยากให้มีงานหมั้นเกิดขึ้น”
[หรือทางนั้นรู้แล้วว่ามึงจดทะเบียนกับน้องดา]
"ไม่น่าจะรู้"
[ไว้สืบให้แล้วกัน..ว่าแต่จะปล่อยข่าวเลยไหม]
"จัดการตามแผนได้เลย..กูไม่จำเป็นต้องแคร์อะไร"
แววตาของวิทชธรลุกโชนด้วยหมายม
