บทที่ 41 คนใกล้ตัว
ตกเย็นวันนั้นเมื่อมีหลักบานแน่ชัดอยู่ในมือ วิทชธรจึงลากสังขารมายังคฤหาสน์ของอดีตนายพล ใบหน้าอิดโรยแสยะยิ้มในตอนที่ถูกเข้าประชิดตัว
"นัดใครไว้หรือเปล่าครับ"
"ทำไมต้องนัด..หลีกไป!" วิทชธรผลักหน้าอกรปภ.
"เข้าไปไม่ได้นะครับ"
"ฉันจะเข้า!" วิทชธรตะแบงเสียงขณะถูกล็อกตัว
"ให้เขาเข้ามา" ชัชพลยืนกอดอกสั่งเสียงราบเรียบ ลูกน้องจึงก้มหัวก่อนปล่อยตัววิทชธร
"ตามมาทางนี้”
ประมุขของบ้านพยักหน้าให้ผู้บุกรุกเดินตาม หลบไปยังเรือนหลังเล็กในสวน อัญนิภายังไม่ออกจากโรงพยาบาลอังกาบจึงอยู่ที่นั่น ทั้งบ้านจึงเหลือเขากับลูกน้องไม่กี่คน
"คงไม่ต้องถามนะครับว่าผมมาทำไม"
วิทชธรเปิดฉากทันทีเมื่อทั้งคู่มาถึงจุดหมาย เขาวางหลักฐานที่สืบจนทราบว่าคนของชัชพลลักพาตัวชลิดาไป
"เธออยู่ในที่ปลอดภัยไม่ต้องห่วง"
"คืนเธอมาให้ผม" วิทชธรจ้องคนฝั่งตรงข้าม แววตาลุกโชนไปด้วยความเกรี้ยวกราด พร้อมปะทะหากอีกฝ่าย
