บทที่ 23 แกล้งป่วย
เวลาเกือบเที่ยงคืนสปอร์ตคันหรูถึงเคลื่อนตัวมาจอดประจำที่ หนุ่มเจ้าของไซต์งานเหลือบมองห้องเด็กเลี้ยงเพียงนิดก่อนเมินหนี เดินตรงไปยังสำนักงานของตัวเอง แล้วก็ต้องกระแทกลมหายใจ เมื่อเห็นร่างในชุดผ้าซาตินสายเดี่ยวนอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟา
ก็เป็นซะอย่างเนี้ย..จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร เดี๋ยวนี้ห้ามอะไรไม่ค่อยฟัง รั้นจะทำเกินหน้าที่ตลอด เห็นทีต้องเว้นระยะห่างเสียบ้าง เอาใจหน่อยก็เหลิง ยิ่งคุณหญิงแม่ขู่มาแบบนั้นก็ยิ่งปล่อยไว้ไม่ได้ เขายังไม่พร้อมสูญเสียบริษัทเพียงเพราะเด็กเลี้ยงคนเดียว
ไอ้ชอบมันก็ชอบอยู่หรอก แต่ยังไม่ถึงขั้นรักจนยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอได้ ต้องแยกเซ็กซ์กับหน้าที่การงานออกจากกัน ไม่งั้นชีวิตบรรลัยแน่นอน
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
ชลิดาขยี้ตาก่อนฉีกยิ้มเมื่อเห็นคนที่รอคอย รีบลุกขึ้นทำท่าจะโผเข้ากอด ทว่าถูกผลักออกจนเธอหน้าเสียมองเขาอย่างตัดพ้อ
“ไปนอนที่ห้องของเธอ”
“คุณจะไป
