บทที่ 28 ไม่แยแส
ในที่สุดชลิดาก็ฝ่าดงรถติดกับชายฉกรรจ์มายังสถานที่นัดสัมภาษณ์ ร่างในชุดกระโปรงทรงเอกับเสื้อแขนกระบอกทรงสุภาพ ยืนอยู่หน้าอาคารขนาดใหญ่กลางกรุง ทวนชื่อร้านก่อนเดินลัดเลาะเข้าด้านหลัง ระหว่างทางก็พนมมือไหว้เจ้าที่เจ้าทางขอพรให้ได้งาน
ผ่านไปราวสี่สิบห้านาที หญิงสาวก็เดินอมยิ้มออกมา แม้ยังไม่ตอบรับแต่เปอร์เซ็นต์ผ่านมีสูงมาก ถือเป็นเรื่องดีในรอบหนึ่งเดือนเลยทีเดียว
“จะมีใครตามอีกไหมนะ”
ร่างเล็กแอบอยู่หลังประตู ชะโงกหน้ามองซ้ายขวา เมื่อไม่เห็นใครก็เดินมาด้านหน้า แหงนมองพระอาทิตย์ส่องแสงจ้าแล้วหยีตา ท้องร้องโครกครากบอกว่าหิว จึงมองหาร้านตามสั่งราคาถูกเพื่อฝากท้องในมื้อนี้
แต่สิ่งที่ไม่อยากเห็นก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า..
อัญนิภาควงแขนวิทชธรออกจากร้านที่เพิ่งเข้าไปสัมภาษณ์งาน เขาชะงักไปชั่วครู่แต่ไม่นานก็เมินหนี ก้าวขาเดินผ่านเธอราวกับธาตุอากาศ
รอยยิ้มมุมปากของอัญนิภาทำให้ชลิดาหน้าชา
