บทที่ 12 เสียระบบ NC
"ปล่อยน้องดาซะ!"
เพชรเข้ามาแยกสองสาวออกจากกัน ถัดไปไม่ไกลมีวิทชธรยืนมองอยู่ เดือนแรมจึงก้มหน้าไม่กล้าทำอะไรอีก ส่วนชลิดาก็น้ำตาคลอเพราะเจ็บหัวไหล่
"กลับที่พักได้แล้ว! ก่อนฉันจะโมโห" เพชรตวาดและเดือนแรมก็รีบวิ่งหนีไปทันที
“ขอบคุณนะคะพี่เพชร” ชลิดาไหว้ขอบคุณ ก่อนเดินไปหาคนที่กวักมือเรียก พอเข้าไปในห้องทำงานก็เห็นวิทชธรนั่งทำหน้าบึ้งอยู่
"มีอะไรกัน" ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม กลับมาเหนื่อยๆ แทนที่จะได้กินมื้อเย็นด้วยกัน แต่ต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องไร้สาระ
"แรมขอให้หนูคุยกับคุณวิทเรื่องงาน"
“อืม..” เขาพยักหน้าก่อนเอนหลัง สายตาจับจ้องร่างเล็กที่สภาพไม่เรียบร้อย ยังดีที่ไม่มีบาดแผลตามเนื้อตัว
"หนูปฏิเสธแต่แรมไม่ฟังเลยเป็นอย่างที่เห็น"
"ถูกตบหรือเปล่า"
“ไม่ค่ะ..แต่ถูกกระชากนิดหน่อย”
“เฮ้อ..ทำไมคนพวกนี้ถึงวุ่นวายจังวะ”
“มีหลายคนขอให้ช่วย แต่ยังไม่มีใครเข้าถึงตัวเหมือนแรม”
