เช้าวันต่อมาหวางเฟยทรงตื่นบรรทมขึ้นในยามเช้า ทรงหยิบจับเอาน้ำมาบวนพระโอษฐ์ใส่กระโถน แล้วจึงหันมาทรงทอดพระเนตรเยี่ยลี่ที่กำลังเดินเข้ามา พร้อมกับถ้วยชา จานขนมสี่ชิ้น จึงทรงตรัสถาม
“ไท่ฟู่ทรงออกไปแล้วหรือ”
“อยู่ในห้องหนังสือเจ้าค่ะ คุณหนู” เยี่ยลี่ยิ้มแย้มมองพระพักตร์พระนาง แต่หวางเฟยทรงไม่ได้ใส่พระทัยที่จะทอดพระเนตร
“อืม” หวางเฟยทรงรับพระสุธารสชามาเสวย เยี่ยลี่มองออกไปข้างนอก แล้วจึงเอ่ยบอก
“เข้ามาได้” เยี่ยลี่กล่าวเช่นนี้ นางกำลังจึงเดินเข้ามา เป็นนางกำนัลจากตำหนักของหวางโฮ่วพระนางจำได้ดี
“พวกเจ้ามาทำไมกันหรือ” หวางเฟยทรงตรัวถามด้วยความสงสัย
“พวกเจ้าจัดการเลย” เยี่ยลี่เอ่ยบอก พวกนางกำนัลจึงมาจับพระพาหาไว้ทั้งสองข้าง
“เยี่ยลี่ เจ้าทำอะไร” หวางเฟยตรัสด้วยความตกใจ
“คุณหนูข้าต้องขออภัยเจ้าคะ นี่เป็นพระเสาวนีย์ของหวางโฮ่ว ทรงยอมแต่โดยดีเถิดเพคะ” เยี่ยลี่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม หวางเฟยทรงดิ้นรนแ
