3. โทษตัวเอง
1210 คำ
คอนโดแห่งนึง_
ร่างอรชรนั่งข้างริมหน้าต่างบานกระจกบานใหญ่ มองบรรยากาศล่องลอยไร้ความหมาย ในท่ายกขาขึ้นนั่งกอดด้วยแขนเรียวทั้งสองข้าง นับเป็นเวลาหลายชั่วโมงตั้งแต่ตื่นนอนมา
ภาพเสี้ยวใบหน้าชายคนนึงถึงจะพอมองว่าหล่อเหลาเกินจินตนาการ แต่ในความจริงเขาก็เป็นคนแปลกหน้า ไม่รู้ว่าเธอพลาดตรงไหนไป ถึงได้ปล่อยความบริสุทธิ์แบบไม่รู้ตัวเองเลย
ครืน~ ครืน~
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นต่อเนื่อง โชว์เบอร์ปลายสายของเพื่อนสาวคนสนิท ซึ่งเป็นคนเดียวนับตั้งแต่เรียนจบก็ยังติดต่อกันอยู่ แม้เธอจะเรียนต่อปริญญาโทในประเทศ ส่วนอีกฝ่ายไปจบที่เมืองนอกก็ตาม
"ทำอะไรอยู่เหรอลินิน?" ปลายสายมีน้ำเสียงสดใส
"เราเพิ่งตื่นนอนนะ สงสัยเมื่อคืนหนักไปหน่อย" เธอยังเห็นเงาในบานกระจก พบรอยเขี้ยวเต็มลำคอระหง ลงมาที่เนินอกขาวเต่งตูม
"เมื่อคืนนี้นินกลับยังไงเหรอ อยู่ดีๆ ก็หายไปไม่บอกเราบ้างเลย"
"เอ่อ...คือเราเมายังไงก็ไม่รู้ ดันเรียกแท็กซี่กลับคอนโดเฉยเลยน่ะ"
"อ้อ...เราก็เป็นห่วงแทบแย่ เห็นพี่สายชลโทรหาตั้งหลายสายเลยนะนิน"
"จริงด้วยสิ! เราก็ลืมโทรกลับไปเลย งั้นแค่นี้ก่อนนะขอโทรหาพี่สายชลก่อน" ครั้นจะชวนเพื่อนรักคุยก็กลัวโดนจับผิด เลยรีบเรื่องแล้วกดสายในทันที อย่างน้อยๆ เธอก็ยังมีใครอีกคนให้นึกถึง
"ฮัลโหลค่ะพี่สายชล นินโทรกลับมาช้าไปหรือเปล่าคะ" ในใจดวงเล็กมันรู้สึกผิดต่อรุ่นพี่หนุ่มอย่างหนัก เขาเพิ่งขอคบกับเธอไม่นานมานี้เอง แล้วอีกฝ่ายก็เป็นคนที่แสนดีมากๆ
"จะนานแค่ไหนพี่ก็รอได้ แต่ลินินล่ะเป็นอะไรไปปกติไม่โทรหาพี่ช้าเลยนะ" ปลายสายยังมีน้ำเสียงอบอุ่นถาม
"สงสัยเมื่อคืนดื่มหนักค่ะ มีแต่คนส่งแก้วให้ทั้งนั้นเลย นินก็ไม่กล้าปฏิเสธเพื่อนด้วย"
"ทีหลังไม่ต้องไปเที่ยวแล้วนะพี่เป็นห่วง ขืนปล่อยให้ไปอีกคงแย่แน่ๆ "
"ก็ได้ ทีหลังนินจะชวนพี่สายชลไปด้วยกันนะจะได้ดูแลนินด้วย"
"ครับ แล้วนี่ทานข้าวหรือยังให้พี่ซื้อเข้าไปไหม?"
"อย่าเพิ่งแวะเข้ามานะคะ สภาพนินตอนนี้ดูไม่ได้เลย ยังไม่ได้อาบน้ำเลย" เธอรีบบอกห้ามอย่างกังวลที่สุด รอยบนตัวเด่นชัดยังไงก็ไม่พ้นสายตารุ่นพี่คนสนิทแน่ๆ มันอาจจะทำให้สายชลเปลี่ยนไปรังเกียจเธอก็ได้
"ทำอย่างกับพี่ไม่เคยเจอตอนเราเพิ่งตื่นนอนนะ ก็เคยเห็นมาบ่อยแล้ว" เพราะเขามาหาเธอตลอดหลังเลิกงาน ตามประสาคนคอยดูแลที่เต็มใจทำอย่างมาก
"คือนินจะออกไปทำเอกสารด้วยค่ะ วันก่อนเขาโทรมาเรียกให้ไปเริ่มงานได้แล้วนะ พี่สายชลลืมที่นินเคยบอกไปหรือยัง?" มือบางเลื่อนคอมพิวเตอร์พกพามาใกล้ตัว พบสถานที่ทำงานระบุให้เธอรับตำแหน่งโดดเด่น ค่าตอบแทนก็มากเกินกว่าสถานที่ไหน
"พี่ไม่เคยลืมเรื่องของเราหรอก งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้ก็ได้ครับ พี่กลัวเลิกงานดึกแล้วจะไปรบกวนนิน"
"ค่ะพี่สายชล กลับถึงบ้านแล้วโทรหานินด้วยนะ...นินเป็นห่วง"
"ครับ" ใบหน้าสวยกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้งในรอบวัน รีบดีดตัวลุกขึ้นมายืนสูดอากาศรับลมสดชื่น อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ยังมีคนที่หวังดีเคียงข้าง แกล้งลืมเรื่องเลวร้ายบ้างมันคงจะดีที่สุด
อีกด้านนึง_
"พี่เปอร์ลองทานแบบนี้ดูนะคะ ฟ้าชอบมากเลยตอนที่อยู่ที่นู้น" ฝ่ายหญิงสาวรีบปรนนิบัติ ตักอาหารใส่จานให้แฟนหนุ่มอย่างเอาอกเอาใจ ในบรรยากาศของร้านแห่งนึงค่อนข้างหรูหรา
"อร่อยดีนะ เราชอบทานแบบนี้งั้นเหรอ?" เขาทำตามที่แฟนสาวแนะนำ คือการใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อมาจุ่มในซอสสีขาวอมส้ม มีรสชาติละมุนลิ้นกลมกล่อม
"ฟ้าก็รู้จักมาจากเพื่อนที่นู้นนั่นแหละค่ะ ไว้พี่แคสเปอร์ว่างงานเมื่อไหร่เราไปเที่ยวด้วยกันดีไหมคะ" เธอเลื่อนมือไปจับกับมือหนาใช้ปลายนิ้วชี้เกลี่ยบนหลังมือเบาๆ บรรยากาศยามค่ำคืนช่างเป็นใจซะจริง ให้ความรู้สึกไหวหวั่นเวลามองใบหน้าหล่อเหลา
"เดี๋ยวพี่จะรีบเคลียร์งานแล้วพาเราไปเที่ยวดีไหม อยากไปอิตาลีอีกใช่หรือเปล่า?"
"ค่ะที่นั่นเขาว่าโรแมนติกดีนะคะ ฟ้าอยากไปกับพี่เปอร์..ไปกับคนเป็นแฟนกันนะน่าดีค่ะ"
"ได้สิ ไว้เดี๋ยวจะพาไป" เขาใช้มืออีกข้างจับแก้วไวน์ขาวกระดกจิบ ปล่อยให้แฟนสาวจับมืออยู่อย่างนั้นไม่หยุด อีกฝ่ายมีฐานะและชาติตระกูลที่เหมาะเคียงข้างเขาทุกอย่าง เธอก็น่ารักเอาใจเก่งจนทุกอย่างเข้ากันได้ดีทั้งหมด
"งั้นคืนนี้เราไปที่อื่นกันต่อไหมคะ ฟ้าอยากอยู่กับพี่เปอร์ให้หายคิดถึงเลย"
"งั้นก็ตามใจครับ พี่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน" ร่างสูงโน้มตัวมาอีกฝั่งเล็กน้อย เมื่อสบตากับแฟนสาวที่สื่อความหวั่นไหวเต็มดวงตาสองคู่
"ฟ้ารักพี่เปอร์จังเลยค่ะ...จุ๊บ" เธอรีบช่วงชิงเวลาแสนวิเศษ บรรจงจูบลงบนปากหยัก นานมากแล้วที่เธอไม่ได้ทำกับแฟนหนุ่มอย่างนี้ เพราะการเรียนต่างประเทศค่อนข้างมีข้อจำกัด ครั้งนะจะกลับมาบ่อยๆ ก็ไม่ได้
"อื้ม..." ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้ขยับหนี กลับมอบจูบเนิบนาบใส่ปากเธอไม่มีหยุด คละเคล้ารสไวน์ขาวผสมสลับกันไปมาท่ามกลางความเป็นส่วนในมุมของร้านอาหาร มีบอดี้การ์ดกันผู้คนเข้ามาเพ่นพล่าน
ตุ๊บ!
"เอาใหม่นะนิน เราต้องอ่านหนังสือพวกนี้ให้ได้ก่อน!" ร่างอรชรบนเตียงนุ่ม หยิบหน้าจอสมาร์ทโฟนขึ้นมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกี่ยวกับบทสัมภาษณ์งานพร้อมเริ่มทำงานใหม่
หลังจากที่เธอเรียนจบปริญญาโทในวัยยี่สิบสองปีเท่านั้น ก็มีหลายบริษัทเรียกตัวเสนอตำแหน่งดีๆ ให้ แต่มีสถานที่เดียวที่เธอสนใจ และการตอบรับครั้งนี้ก็หวังว่าตัวเธอจะได้เจอใครบางคนที่อยากตามหา
"ไม่สินิน...เราต้องเริ่มใหม่นะ" เสียงหวานยังพร่ำบอกตัวเอง ยกมือข้างนึงกุมขมับเบ็กตั้งท่าจริงจัง ดึงเอาผ้านวมคลุมช่วงลำตัว ให้ความอบอุ่นกันไอหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศ
"ทำไมมันเริ่มง่วงๆ นะหรือกินยาเข้าไป?" ดวงตาคู่คล้อยจะปิดลงง่ายๆ แต่ไม่เป็นไรเธอกดตั้งนาฬิกาปลุกให้ตรงเวลาแล้ว เผื่อว่าพรุ่งนี้เริ่มงานวันแรกจะได้ไปก่อน กันรถสาธารณะช่วงคับขันจะติดหนัก
"นอนก็นอน ไม่อ่านแล้วก็ได้"
..............................
- ผู้เขียน
