"พ่อรู้เรื่องของพี่แล้วนะจะลองให้พี่จัดการเองก่อน แต่ถ้าไม่ได้ผลก็ต้องใช้ขั้นเด็ดขาด"
"ใครบอก?" ฝีเท้าแกร่งหยุดชะงักมองใบหน้าน้องชาย ยังไม่ทันจะได้ปรับความเข้าใจกับแม่ของลูกเลย เขาต้องมาปวดหัวเพราะบุพการีบีบบังคับอีก
"ก็นิดนึงไหมล่ะ หลานคนแรกของบ้านก็ต้องดีใจไหม" เขาล่ะเล่าประวัติของลินินให้บิดาฟังทั้งหมดแล้ว ต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่าเธอฉลาดและเก่งมาก แถมยังดูรูปชมว่าสวยไม่หยุด
"จะจัดการยังไงก่อนดี?"
ตึก~
สองเท้าเล็กแอบเดินย่องออกจากบ้าน ลัดเลาะมายังกลุ่มบอดี้การ์ด นำของกินที่จุรีทำจากร้านอาหารมาฝาก เพราะเห็นว่าพวกเขายังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน แถมยังเป็นคนเดิมไม่ได้เปลี่ยนหน้ากันเลย
"กินกันเยอะๆ นะคะ แต่ที่นี่พอค่ำแล้วก็ไม่มีใครมายุ่งหรอกค่ะ ไปนอนกันบ้างนะ" เสียงหวานบอก เธอเกรงใจพวกเขาซะมากกว่าที่ยังตั้งหน้าตั้งตาเฝ้า ราวกับว่าสถานที่แถวบ้านเธอมันอันตราย
เป็นที่ๆ รู้กันอยู่ว่าต่างจัง
