เร่ารัก ตอน เปลือยชู้

ตอน 3 ขืนใจ

เพ่ยซิ่วอิงยังยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม ขาก้าวไม่ออกแม้แต่ก้าวเดียว น้ำเสียงของเขากร้าวกระด้างซ้ำยังทรงอำนาจ ฟังดูสะกดข่มคุกคามผู้คน

บุรุษผู้จับแต่ดาบเป็นอาจิณมองที่หลังบานหน้าต่าง เว่ยถิงฟงเห็นเงาตะคุ่มลางเลือนยืนอยู่นานแล้ว รู้ได้ทันทีว่ามีใครบางคนอยากแอบดู ของดี

แม้รู้แต่ก็ปล่อยให้ผู้สอดแนมยืนมองตนเสพกามกับสาวใช้ ให้เห็นของดีจนจุกลูกตาไปเสียเลย เขาเสร็จกิจแล้วจึงจะคิดบัญชีกับคนที่มาเยือนแบบไม่ได้รับเชิญ

มีอย่างที่ไหน..กล้าเสนอหน้าแอบดูคนเสพสมกัน ผู้จงใจแอบดูคงเป็นพวกถ้ำมองหรือไม่ก็ชอบเรื่องลามกเป็นอย่างมาก

"ไสหัวออกไปก่อน" เขาโบกมือไล่สาวใช้นางนั้นออกไป พร้อมโยนทองก้อนเล็กให้ก้อนหนึ่ง

สาวใช้รีบจัดอาภรณ์ให้เรียบร้อย คว้าสายรัดเอวที่ตกอยู่บนพื้นแล้วแจ้นออกจากห้องทันที ทองก้อนเล็กก้อนนี้นับว่าเปลี่ยนชีวิต หากตัดสินใจลาออกจากการเป็นสาวใช้สกุลเว่ย ทองก้อนมีมูลค่าสูงพอเช่าร้านค้าขนาดกลางได้สองปีเลยด้วยซ้ำ ทั้งได้เสียวได้ทองเป็นของกำนัล เหมือนสวรรค์โปรดชัด ๆ

เว่ยถิงฟงมองอย่างมุ่งร้ายมาที่หลังบานหน้าต่าง

"ออกมา" เขากดเสียงต่ำ เค้นบังคับให้เพ่ยซิ่วอิงออกมาจากที่ซ่อน

ซิ่วอิงหน้าแหย นางสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วก้าวเท้าออกไปโดยไม่ลืมหยิบถาดอาหารไปด้วย

"ข้าน้อยนำอาหารมาให้เจ้าค่ะ" ซิ่วอิงไม่กล้าสู้หน้า นางก้มหน้ามองอาหารในถาด

เว่ยถิงฟงสวมอาภรณ์ชั้นนอกคาดสายคาดเอวหลวม ๆ อาภรณ์หลุดลุ่ยเผยให้เห็นลอนหน้าท้องแกร่งแน่นเรียงเบียดชิดกันทั้งหกลูก ขนตายาวเป็นแพหลุบตามองต่ำเนื่องด้วยเขาสูงกว่านางมาก

"เงยหน้าขึ้น" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงกระด้าง

เพ่ยซิ่วอิงเงยหน้าตามเขาสั่ง ปะทะสายตาเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเหมือนสีแห่งแสงอาทิตย์ยามรุ่งสาง เขาขนตายาวมาก ยาวเหมือนขนตาสตรี ใบหน้ารับกับคิ้วหนารูปดาบพาดเฉียงขึ้น แววตาถือดีดูยโสโอหังกำลังจดจ้องนางอยู่เหมือนสิงโตจ้องเหยื่อ

ทันทีที่เห็นใบหน้าเด็กสาวในชุดสาวใช้ เว่ยถิงฟงถึงกับลืมหายใจ ตั้งแต่เกิดมายันอายุยี่สิบแปดปี รองแม่ทัพแดนใต้ยังไม่เคยพบหญิงใดงดงามเท่าเด็กสาวผู้ยืนตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้า

งามชนิดดอกไม้ทั้งป่ายังละอาย งามจนกลบแสงจันทราและอาทิตย์ เครื่องหน้าของนางงดงามเหนือคำกล่าว ผิวพรรณขาวเนียนเหมือนหยกมันแพะ ซ้ำรูปร่างยังโค้งเว้าอวบอัดอรชรไร้ที่ติ

"เจ้าเป็นใคร"

"คือ...ขะ ข้า เอ่อ"

"ตอบมา" เสียงเข้มจนกลายเป็นตวาด

"เป็นหัวหน้าสาวใช้เจ้าค่ะ ข้าเพียงนำอาหารมาให้ เสร็จธุระแล้วข้าขอตัว" ซิ่วอิงถอยไปข้างหลังสองก้าว

"หัวหน้าสาวใช้อย่างนั้นรึ ข้าเป็นเจ้านายอีกคนของเรือนหลังนี้ เจ้ารู้หรือไม่"

"ไม่ทราบเจ้าค่ะ ข้าเสร็จธุระแล้ว ขออภัยที่รบกวนนายท่าน" นางวางถาดใส่อาหารลงที่โต๊ะกลาง ค้อมกายคารวะเว่ยถิงฟงอย่างไม่สบสายตา

"เจ้าจงใจยืนแอบดูข้าเอากับสาวใช้นางนั้น" เขาไหวไหล่ สาวเท้าเข้าหาเพ่ยซิ่วอิงที่ยืนแข็งทื่อเป็นไก่ไม้

"ข้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เพียงได้ยินเสียงแปลก ๆ จึงหยุดรอด้านนอกก่อน"

"หากข้ากระแทกอย่างดุดัน ทำรุนแรงแบบนั้น...เจ้าชอบไหม" เว่ยถิงฟงกวาดสายตามองนางอย่างกระหายใคร่

"ไม่...ข้าไม่ต้องการ ไม่ต้องการสักนิด บุรุษที่ทำเช่นนั้นกับสตรีช่างทุเรศเหลือเกิน" เพ่ยซิ่วอิงเห็นลีลารักอันดุเดือดของเขา นางไม่เข้าใจว่าสาวใช้ผู้นั้นชมชอบความรุนแรงทางเพศได้อย่างไร

"เจ้ายอมรับเสียทีว่าแอบดู ไม่ต้องการอย่างนั้นรึ เหตุใดต้องแอบดูนานสองนาน เผลอ ๆ แอบดูจนแฉะแล้วกระมัง"

"อย่ามากล่าววาจาหยาบคายกับข้า"

"คำว่าแฉะ มันหยาบคายตรงที่ใด หรือที่เจ้าโกรธเพราะเจ้าแฉะอย่างที่ข้าพูดจริง ๆ"

"หยาบคาย ท่านนั่นเล่าที่หยาบคาย" นางถอยห่างเขาอีกก้าว

"เจ้าคงชอบแบบดิบหยาบเช่นข้า ไม่เช่นนั้นคงไม่แอบดูจนข้าเสร็จกิจ มาสนุกกันดีกว่าแล้วข้าจะให้เบี้ยไว้ใช้สอย"

"ไม่...อย่ามาแตะต้องข้านะ" เพ่ยซิ่วอิงมองเขาอย่างหวาดหวั่น เขาคงเป็นพวกอดอยากมักมากในกาม นางรู้สึกขยะแขยงไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวนาง

"เจ้าเป็นเพียงสาวใช้ เหตุใดต้องเล่นตัว ข้ามีสินทรัพย์มากมาย รูปร่างเรือนกายไม่เป็นรองผู้ใด เป็นโชคดีของเจ้าเสียอีกที่มีโอกาสอุ่นเตียงให้ข้า"

"หลงตัวเอง น่าสมเพชสิ้นดี" ซิ่วอิงถอยกรูดไปติดผนัง

"ยิ่งบ่ายเบี่ยงข้ายิ่งชอบ สาวใช้คนเมื่อครู่ก็เช่นกัน แต่เมื่อถูกจูบ ถูกเล้าโลมเข้าหน่อยก็อ่อนระทวยเอง มานี่ มาปรนนิบัติข้า"

เว่ยถิงฟงไม่อาจระงับความอยากได้ ความใคร่ของเขาพุ่งทะยานขึ้นถึงขีดสุดเพียงได้กลิ่นกายอันหอมละมุนของนาง สาวใช้นางนี้ใช้เครื่องหอมซึ่งมีกลิ่นไม่เหมือนผู้ใด มันหอมนุ่มซับซ้อนเหมือนเครื่องหอมที่ปรุงขึ้นเฉพาะให้กับพวกคหบดี รูปร่างหน้าตาของนางก็ชวนเอามากกกอดเป็นเมียชั่วคราวฐานะสาวใช้อุ่นเตียง หรือหากถูกใจก็ย่อมได้รับการยกย่องเป็นอนุ นางเสียอีกมีแต่ได้กับได้

รองแม่ทัพผู้หิวกระหายรวบร่างบอบบางยกลอยหวือขึ้นพาดบ่า ทิ้งร่างเล็กลงกับฟูกเตียง เขาโถมกายเข้าทาบทับอย่างรวดเร็ว มือหนึ่งฉีกกระชากอาภรณ์ของนางออก อาภรณ์หลุดติดมาอย่างง่ายดายดั่งฉีกกระดาษไข บุรุษผู้มีพลังยุทธกล้าแกร่งกดร่างตนทับร่างนางบนฟูก ริมฝีปากจูบจุมพิตลงอย่างแรง มือหนึ่งบีบใบหน้างดงามให้นางยอมอ้าปากแต่โดยดี

เสียงดูดดึงริมฝีปากซิ่วอิงจนเกิดเสียงหยาบโลน เพ่ยซิ่วอิงแทบไม่เหลืออาภรณ์ติดกาย อาภรณ์ชุดสาวใช้ขาดวิ่นติดมือเขาไปเกินครึ่ง

"อย่าดิ้น จงยอมข้า เจ้าอาจได้เป็นสาวใช้อุ่นเตียงหรืออนุของข้าก็ได้ ข้าพึงใจเจ้านัก"

"หยุดนะ...อื้อ"

ซิ่วอิงไม่ทันได้ร้องประท้วง ริมฝีปากกระจับบดลงมาอย่างเร่งร้อน พร้อมมือหนึ่งของเขาที่เคล้นเฟ้นเต้านุ่มของนางอย่างย่ามใจ รสจูบของเขาดุดันร้อนเร่า แต่มีชั้นเชิงอย่างคนที่ผ่านเรื่องอย่างว่ามามาก ซิ่วอิงเผลอไผลไปกับรสจูบ แต่เมื่อได้สติก็ผลักเขาอย่างแรง

"หยุดนะพี่ใหญ่..ข้า..ซิ่วอิง"

"เลือกข้ออ้างได้งามมาก โกหกไม่เนียนเอาเสียเลย น้องสาวของข้าจะมาใส่ชุดสาวใช้เพื่ออะไร"

บุรุษร่างสูงไม่ฟังเสียง เขากดมือนางไว้กับหมอน แล้วจูบนางต่ออย่างเร่าร้อน เพ่ยซิ่วอิงโกรธจนสั่นไปทั้งตัว เจอพี่ใหญ่วันแรกเขากลับจะขืนใจนางเสียอย่างนั้น

นรกมันเถิด!!!