เพ่ยซิ่วอิงยืนกอดอกมองท่านหมอโจว เจ้าของตำรับยาปลุกกำหนัดอันลือชื่อ
"นี่เขากินยาปลุกกำหนัดจริงหรือเปล่า หากได้ผลเพียงเท่านี้ ยาของเขาต้องขายไม่ออกเป็นแน่" ซิ่วอิงอยากรู้นักว่าชายใดได้กินเข้าไป สมรรถภาพทางเพศจะดีขึ้นหรือแย่กว่าเดิมกันแน่
"ท่านพี่ ๆ ๆ" ซิ่วอิงใช้มือเขย่าร่างของสามี เขาหลับเหมือนสุนัขตายก็ไม่ปาน
ตั้งแต่แต่งงานกันมา ซิ่วอิงไม่เคยสัมผัสคำว่าเสพสุขอย่างแท้จริง โจวเทียนเฉิงเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องอักษร หรือไม่ก็คร่ำเคร่งกับการจัดห่อยาในโรงหมอ คิดสูตรยาต่าง ๆ นา ๆ โดยเฉพาะยาบำรุงกำหนัด ปรุงไว้ขายให้กับพวกคหบดีมะเขือเผา แต่เจ้าของตำรับยากลับเป็นพวกนกกระจอกไม่ทันจิบน้ำด้วยซ้ำ
เพ่ยซิวอิงเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ยืนเปิดเปลือยทุกส่วนในเรือนกายต่อหน้ากระจกขนาดใหญ่เต็มตัว ชื่นชมความงามของเรือนร่างโค้งเว้าเร้าใจชาย ..นึกเสียดายนัก..เหตุใดตนเองจึงต้องเป็นสตรีโชคร้ายที่ไม่เคยอิ่มเอมในเรื่องรา
