กลิ่นหอมนุ่มโชยจากเรือนกายบุรุษร่างสูงกำยำ กลิ่นนั้นเป็นกลิ่นจากเครื่องหอมชั้นสูงของพวกคหบดีอย่างแน่นอน ซิ่วอิงอยากรู้นักว่าชายโฉด โจรถ่อยผู้กล้ากดนางติดฝาผนังมันเป็นใคร
"ว่าอย่างไร..หากยอมให้ข้าเสพสุขสักครา ข้าจะเก็บความลับเรื่องบัดสีของเจ้ากับพี่ชายไว้อย่างดี"
"...." เพ่ยซิ่วอิงพยักหน้า อย่างน้อยก็เพื่อให้เขายอมปล่อยมือจากปากนางก่อน ซิ่วอิงสมองพร่าเลือนเหมือนใกล้ขาดอากาศหายใจเต็มทน
นางอยากกัดลิ้นตนเองนัก เหตุใดต้องครางถึงเว่ยถิงฟงยามช่วยตนเองด้วย...
ใครจะไปนึกว่าจู่ๆ จะมีโจรถ่อยบุกเข้าประชิดนางในห้องนอนส่วนตัว หมู่เรือนติดกันคือเรือนรับรอง รองแม่ทัพผู้เป็นพี่ชายต่างสายเลือดรวมทั้งผู้ติดตามของเขานับยี่สิบคนก็ฝีมือฉกาจทั้งนั้น ไอ้โจรถ่อยช่างกล้านัก!!
ชายหนุ่มชุดดำคลายมือออกจากปากซิ่วอิง ให้นางหายใจได้สะดวกขึ้น
"ผู้ที่กล้าบุกเข้าเรือนสกุลเว่ยทั้งที่รู้ว่าเหล่าทหารพักอยู่ในเรือนรับรอง
