น่าสงสารอาภรณ์ชุดขุนนางของซิ่วอิง นางใส่ได้ไม่ทันไรก็ต้องถูกท่านเจ้าเมืองจับถอดหลังม่านน้ำตกจำลอง เรียกว่าใส่ยังไม่ทันอุ่นเนื้อเสียด้วยซ้ำ
เรือนกายโค้งเว้าถูกเปลื้องผ้า ปอกเปลือกนางจนเหลือแต่อาภรณ์สีม่วงอ่อนตัวในที่เหลือติดกายอย่างหมิ่นเหม่ ซิ่วอิงนอนชันเข่าถ่างขาออก มือหนึ่งกดศีรษะเชี่ยนหลงให้จมกับเครื่องเพศสีหวานเย้ายวน ยิ่งเขาใช้ลิ้นตวัดเลียติ่งกระสัน นางก็สูดปากอย่างเมามันในอารมณ์
"งามยิ่งนัก เจ้างามเหลือเกิน" บุรุษใช้ลิ้นสากลากไล้จากล่างขึ้นบน จากบนลงล่างอย่างโหยกระหาย ตวัดลิ้นขยี้เม็ดสวาทสาวถี่ระรัวจนสะโพกงามแอ่นขึ้น
"อ๊า เชี่ยนหลง ท่านเจ้าเมือง ลิ้นท่านร้ายกาจมาก" ซิ่วอิงอ่อนระทวย ยอมให้เขาใช้ลิ้นกับส่วนอ่อนไหวสะโพกผายส่ายพลิ้วรับลิ้นที่ขยี้ลงมาอย่างตรงจุด บี้บดเม็ดสวาทจนซิ่วอิงเสียวหูอื้อตาลาย
"เจ้าชอบให้ข้าเลีย สามีเจ้าเคยทำให้แบบถึงใจเช่นนี้หรือไม่" เสียงห้าวกระสันใคร่ถามนาง
