บรรยากาศในรถม้าดูน่าอึดอัด เชี่ยนหลงนั่งตรงข้ามเพ่ยซิ่วอิง เว่ยถิงฟงนั่งขนาบด้านข้างน้องสาวไม่ห่าง บุรุษรินสุราดื่มด้วยกันโดยไร้คำกล่าวแม้แต่คำเดียว ส่วนซิ่วอิงได้แต่เฉสายตานั่งมองทิวทัศน์ภายนอกเพื่อหนีจากบรรยากาศดังกล่าว
"ใกล้จะถึงแล้วซิ่วอิง" เชี่ยนหลงกล่าวกับซิ่วอิง
"เจ้าค่ะ ข้ารู้สึกตื่นเต้นเหลือเกิน" ซิ่วอิงหันมายิ้มให้คราหนึ่ง
"ท่านอาของข้าใจดี เอ่อ ข้าหมายถึงเสด็จอา"
"ข้าไม่นึกว่าตนเองจะมีวาสนาได้เข้าวัง"
"เจ้ามีความสามารถ ควรต้องส่งเสริม"
"ขอบคุณท่านเจ้าเมืองมากเจ้าค่ะ"
"แล้วเจ้าเห็นว่าอย่างไร" เชี่ยนหลงยอมเปิดปากพูดคุยกับเว่ยถิงฟง
"ข้าอยากให้ซิ่วอิงมีอิสระ อย่างน้อยอยู่ในโรงหมอหรือทำงานช่วยตระกูลเว่ยก็สุดแล้วแต่นางเถิด ในวังมีกฎระเบียบเคร่งครัด เกรงว่าซิ่วอิงจะอึดอัด" เว่ยถิงฟงเริ่มเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาจริง ๆ
"ให้นางได้ลองทำงานที่รักดูก่อน หากชอบหรือไม่ชอบอย่างไรค่อยลาออ
