เพ่ยซิ่วอิงคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าพระสนม ถือว่าเป็นคนของพระสนมฟู่จิ่วไปโดยปริยาย พระสนมช่วยสนับสนุนตำแหน่งขุนนางหญิงให้กับซิ่วอิงตามที่หลานชายต้องการ แม้เป็นการช่วยทางอ้อมแต่ถือว่ามีพระคุณกับซิ่วอิงอย่างล้นพ้น
"ลุกขึ้นเถิดไม่ต้องมากพิธี คุกเข่านาน เข่าอาจช้ำ เสียความงามเอาได้" น้ำเสียงเปี่ยมด้วยเมตตาตรัสกับจิตรกรหลวงคนใหม่
"ขอบพระทัยพระสนมเพคะ"
"อีกไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ เจ้าต้องเข้าชิงตำแหน่งจิตรกรเอก งานนี้มีหนึ่งพันตำลึงเงินเป็นเดิมพัน"
"หนึ่งพันตำลึงเลยหรือเพคะ" ซิ่วอิงดีดลูกคิดในใจ เงินจำนวนนั้นเท่ากับที่นางได้จากโจวเทียนเฉิงทุกเดือนรวมกันถึงสิบปี
"ที่สำคัญ หากเจ้าได้ตำแหน่งจิตรกรเอก เจ้าจะกลายเป็นคนมีชื่อเสียง หลังจากนั้นอย่าว่าแต่เงินพันตำลึง แม้แต่ทองพันตำลึงเจ้าก็คว้าได้ไม่ยาก เงินทองมาพร้อมชื่อเสียงเสมอ ดังนั้น จงทำตนให้มีชื่อเสียงก่อน เงินทองจะหลั่งไหลตามมา"
"หม่อมฉันเข้าใจแล้วเ
