เพ่ยซิ่วอิงตั้งใจฝึกซ้อมเป็นอย่างดี ตลอดระยะเวลาสามวันที่ผ่านมานางได้นอนเพียงวันละสองชั่วยามเท่านั้น การแข่งขันประชันศิลป์หายอดจิตรกรเอกจะถูกจัดขึ้นในวันสุดสัปดาห์
"เจ้าตั้งใจฝึกซ้อมกับองค์ชายสามเป็นอย่างดี ข้าจะให้รางวัล" พระสนมฟู่จิ่วตรัสกับซิ่วอิง
"เพียงองค์ชายยอมฝึกฝนให้หม่อมฉัน ถือเป็นวาสนาของซิ่วอิงแล้วเพคะ" เพ่ยซิ่วอิงรู้สึกหัวใจพองโตทุกครั้งที่นึกถึงซือฟู่ของตน
องค์ชายสามมีดวงตางดงามดุจดวงดาวบนท้องฟ้า
เพ่ยซิ่วอิงตั้งใจฝึกซ้อมเป็นอย่างมาก ทุ่มเททุกความสามารถไปกับการเรียนเคล็ดวิชาวาดภาพด้วยสียู่เหยียน นางอยากทำให้องค์ชายภูมิใจ
"ข้าให้เจ้ากลับบ้านได้หนึ่งวัน" พระสนมอนุญาตให้ซิ่วอิงกลับบ้าน
"หม่อมฉันอยู่ในวังจนถึงงานแข่งประชันศิลป์ดีกว่าเพคะ อยากฝึกซ้อมให้เต็มที่"
"คังซ่งซีบอกข้าเองว่ารับประกันฝีมือของซิ่วอิง ไม่เป็นไรหรอก กลับไปพบครอบครัวเพื่อเติมกำลังใจคงดีไม่น้อย"
"เพคะ"
