“ มันควรจะเขียนว่าอะไร ”
“ ไม่แน่ใจเหมือนกัน น่าจะประมาณว่ารายชื่อลูกค้าปี 2010 ประเภทเครื่องตัดเลเซอร์ ”
“ โอเคครับ จูนดูข้างล่าง เดี๋ยวผมดูข้างบนเอง ”
มิถุนาแอบค้อนเล็ก ๆ ให้คนที่เรียกชื่อเล่นเธออย่างถือวิสาสะ บอกกี่ครั้งก็ดื้อไม่ยอมฟัง แต่เอาเข้าจริงเธอไม่ได้หงุดหงิดอะไรแล้วที่เขาเรียกแบบนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เธอไล่สายตาอย่างขะมักเขม้นเพื่ออ่านมัน ผ่านไปราวนาทีกว่าเธอก็ได้ยินเขาพูดขึ้นอย่างดีใจ
“ นี่ไง เจอแล้ว ” เธอเงยหน้าขึ้นมองในตำแหน่งที่มือใหญ่ชี้ ปรากฏว่ามันอยู่ชั้นเหนือศีรษะของเธอและเขากำลังเอื้อมมือไปเลื่อนเปิดเพื่อจะหยิบมัน
มันจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าวิธีการหยิบของเขาจะไม่ใช่การคร่อมแขนทั้งคู่จากด้านหลังของเธอ ซึ่งมันก็คล้ายกับว่าเขากอดเธออยู่กลาย ๆ มิถุนาตัวแข็งทื่อไปหมด
เขาหยิบแฟ้มออกมาแล้วเอี้ยวใบหน้าก้มลงมาถามเธอใกล้ ๆ
“ ใช่อันนี้ไหมครับ ”
มันใกล้เหลือเกิน ใกล้จนเธ
