มิถุนาถามด้วยความสงสัย คุณป้าไม่ตอบได้แต่อมยิ้มและเสไปพูดเรื่องอื่น
“ น้องนีเป็นไงบ้าง อาการหายเป็นปลิดทิ้งแล้วใช่ไหมที่ว่าอาหารเป็นพิษน่ะ ”
“ หายดีแล้วค่ะคุณพี่ ”
“ ต้องขอโทษจริง ๆ ที่พี่ไม่อยู่บ้านพอดี ไปปฏิบัติธรรมกับเซ็ตคุณหญิงวิลาสินีเสียสามวัน เขาไม่ให้ใช้มือถือ ”
“ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะคุณพี่ หลานบดินทร์ดูแลน้องดียิ่งกว่าสามีและลูกตัวเองอีก รีบบึ่งจากกรุงเทพฯ มาถึงคนแรกเชียวนะคะ ”
“ ก็ผมไปล่องแพมันไม่มีสัญญาณนี่ ใครจะไปตรัสรู้ว่าจะกินอะไรไม่ระวังแบบนั้นล่ะ ” ผอ.ประชาบ่นงึมงำ คุณเอมอรรีบเบรกสถานการณ์ทันที
“ เอาล่ะ ๆ อย่าพูดแบบนั้นเลยน้องนี ประชาเขาก็ไม่อยู่ ส่วนหนูจูนก็ไปเรื่องงานที่ภูเก็ต ใช่ว่าลูกผัวจะทอดทิ้งเราเสียหน่อย แค่หายดี ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว ”
“ เออพี่นีครับ ผมซื้อไวน์องุ่นมาฝากจากเหนือ อยู่บนรถดันลืมหยิบติดมือมาเสียได้ เดี๋ยวเดินไปหยิบสักครู่นะครับ ”
“ โอ๊ยไม่เป็น
