รักนี้ท่านประธานขอจอง

บท6หวงจนออกนอกหน้า

หลายวันที่แผลบนข้อมือของขนมหายเป็นปลิดทิ้ง เธอยืนรอรถแท็กซี่หน้าบริษัทในขณะเดียวกันก็ก้มหน้าอ่านข้อความที่แฟนหนุ่มส่งมาบอกกล่าว

'วันนี้มีธุระ นั่งแท็กซี่กลับเองนะ'

หลังจากเกิดเรื่องในวันนั้นดูเหมือนการันต์จะยุ่งมากเป็นพิเศษ เขาติดธุระจนไม่สามารถมารับเธอได้เหมือนอย่างเก่า แทบยังห่างเหินเสียจนหญิงสาวเริ่มคิดมาก

ความรู้สึกของขนมก็ย่อมไม่เหมือนเดิมเช่นกัน เธอยอมรับว่าผิดหวังกับแฟนหนุ่มมากหลังเกิดเรื่องที่โรงแรม หากวันนั้นการันต์แสดงออกถึงความห่วงใยเธอได้สักครึ่งหนึ่งของคุณอาทิตย์ หญิงสาวก็อาจจะเสียใจน้อยกว่านี้

อยู่ๆ ก็มีคำถามปรากฏขึ้นมาเป็นครั้งแรกหลังคบกันมานานถึงสามปี

เธอคิดถูกแล้วใช่ไหมที่จะฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้

"ขึ้นรถสิ"

เสียงเรียกพร้อมรถสปอร์ตคันหรูเข้ามาจอดเทียบข้างฟุตบาทที่ขนมยืนอยู่ กระจกรถค่อยๆ เปิดออกก่อนจะเห็นประธานหนุ่มกวักมือเรียก

"วันนี้จันทร์เจ้านัดไปถ่ายงานไม่ใช่เหรอ"

"ใช่ค่ะ"

"งั้นก็มาขึ้นรถ ผมต้องไปทำธุระที่นั่นพอดี"

ขนมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูก็เห็นว่าเวลาสายมานานหลายนาทีแล้ว เธอตัดสินใจขึ้นรถมากับคุณอาทิตย์ เพื่อมุ่งหน้าไปที่สตูดิโอถ่ายงาน

"ตื่นเต้นไหม"

ชายหนุ่มชวนคุยระหว่างรถติดไฟแดง แอบอมยิ้มน้อยๆ ออกมาหลังคนตัวเล็กพยักหน้าตอบกลับตามความเป็นจริง

"ถ้าไม่อยากทำก็ปฏิเสธไป"

"อันที่จริงขนมก็อยากจะช่วยจันทร์เจ้าเขาด้วยค่ะ"

ขนมตอบกลับไป ก่อนจะเลื่อนสายตามองเด็กสาววัยมัธยมเดินหอบหิ้วขนมขายตามท้องถนน เป็นภาพที่ทำให้หญิงสาวหวนนึกถึงอดีตของตัวเอง

ในตอนเด็กๆ เธอก็เคยมาช่วยยายขายขนมแบบนี้ แม้จะเหนื่อยสายตัวแทบขาดทว่ากลับเต็มไปด้วยความทรงจำที่ดี

คิดอะไรเพลินๆ ได้ครู่หนึ่งเสียงบีบแตรจากรถยนต์ทางด้านหลังก็ส่งเสียงเตือนขึ้นมา ขนมรับหันมองคนขับรถก็เห็นเขาเอาแต่จ้องเด็กสาวในชุดนักเรียนบนท้องถนนเช่นกัน

"คุณอาทิตย์คะ"

มือเล็กสะกิดเรียกส่งผลให้อาทิตย์รีบดึงสติกลับมาก่อนจะเคลื่อนรถขับออกไป ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงสตูดิโอของน้องสาวที่สร้างขึ้นมาจากเงินทุนของเขาเอง

"กำลังโทรถามพอดีเลยว่าขนมมายังไง"

"คุณอาทิตย์มาทำธุระที่นี่ ขนมเลยขอติดรถมาด้วย"

"ว่าแต่พี่ชายสุดหล่อมีธุระอะไรเหรอคะ"

จันทร์เจ้ารีบเอียงคอถามด้วยประโยคประชดประชัน ดูก็รู้ว่าพี่ชายของเธอหาเรื่องขับรถพาเลขาของตัวเองมาส่ง

"ช่างเถอะ เราไปดูชุดที่ใช้ถ่ายแบบกันข้างในดีกว่า"

ขนมถูกเพื่อนสนิทลากเข้ามาภายในสตูดิโอ แม้จะมานั่งเล่นที่นี่หลายต่อหลายครั้งแล้วถึงกระนั้นหญิงสาวยังคงตื่นตาตื่นใจกับเสื้อผ้าจำนวนมากมายที่แขวนโชว์อยู่

"นี่เป็นเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่จำนวนสิบชุด"

อาทิตย์หรี่ตามองชุดเดรสสั้นในมือของน้องสาว ก่อนจะรู้สึกคันยุบยิบในใจอย่างบอกไม่ถูก แม้เสื้อผ้าจะไม่เซ็กซี่โชว์เรือนร่างอย่างคอลเลคชั่นก่อนๆ ทว่าก็สร้างความหงุดหงิดให้เขาเหลือเกิน

"อันดับแรกขนมต้องไปเปลี่ยนลุคก่อน เจ้าพาช่างผม ช่างแต่งหน้าคนดังจากเกาหลีมาเชียวนะ"

จันทร์เจ้ารีบพาคนเป็นเพื่อนเข้ามาเปลี่ยนลุคใหม่ในห้องแต่งตัว ไม่ลืมหันไปขยิบตาส่งให้พี่ชายอย่างเจ้าเล่ห์ คอยดูนะเธอจะทำให้ขนมสวยเสียจนผู้ชายคิดผิดที่มาแอบนอกใจลับหลังแบบนี้

"แว่นนี่ต้องถอดนะ แล้วก็ใส่คอนแทคเลนส์แทน"

ดวงตาคู่สวยที่สั้นเกือบห้าร้อยต้องกะพริบถี่เมื่อไม่ชินกับภาพเลือนรางแบบนี้ เธอไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกช่างมีฝีมือเข้ามาจัดการทรงผมที่ปกติมักจะรวบตึงเป็นหางม้า

"ลอนผมแล้วก็ทำสีน้ำตาลเข้มแบบนี้นะคะ"

"ต้องทำสีผมด้วยเหรอ"

"ก็ใช่น่ะสิ รู้ไหมว่าขนมเข้ากับผมสีน้ำตาลมากกว่า"

อาทิตย์นั่งเลื่อนดูงานในโทรศัพท์มือถือระหว่างรอหญิงสาวแต่งตัวเพื่อเตรียมถ่ายแบบมานานเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ภายในใจได้แต่กังวลเพราะกลัวน้องจะสาวจะทำอะไรแผลงๆ อีก

"ขนมสวยไหมคะพี่อาทิตย์"

เสียงเอ่ยถามของจันทร์เจ้าดังขึ้นเรียกความสนใจจากประธานหนุ่มให้เงยหน้าขึ้นมอง เพียงดวงตาคู่คมเห็นใบหน้าสวยที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอาง ผมสีน้ำตาลเข้มถูกดัดลอนยาวถึงแผ่นหลัง อีกทั้งเรือนร่างบอบบางยังอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าที่สั้นโชว์เรียวขาสวย ก็ส่งผลให้เขาแทบลืมหายใจและทำตัวไม่ถูก

"มองตาไม่กะพริบแบบนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าขนมสวยมากแค่ไหน"

อาทิตย์กระแอมในลำคอเพื่อกลบเกลื่อนความเสียอาการของตัวเอง ทว่าต้องใบหน้าคมคายต้องเห่อร้อนคล้ายใครเอาไฟมาสุ่มหลังได้เห็นคนตัวเล็กส่งยิ้มหวานให้

"คุณอาทิตย์ไม่สบายหรือเปล่าคะ" ขนมถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นใบหน้าของเจ้านายเริ่มที่จะแดงก่ำขึ้นมา

"เปล่า ผมไม่เป็นอะไร"

"แต่หน้าคุณอาทิตย์แดงมากเลยนะคะ"

"ช่างพี่อาทิตย์เถอะขนม ไปเตรียมถ่ายงานกันดีกว่า"

จันทร์เจ้ารีบเข้ามาแทรกบทสนทนาหลังเห็นคนเป็นพี่เลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก อีกทั้งยังเขินอายจนหน้าแดงเพียงแค่เห็นสาวที่ชอบสวยขึ้นแปลกตากว่าทุกวัน

อาทิตย์ยกมือขึ้นลูบใบหน้าหล่อคมคายของตัวเองถี่ยิบระหว่างนั่งมองคนตัวเล็กยืนอยู่หน้ากล้อง ขนาดมีผู้หญิงมาแก้ผ้าให้ดูตรงหน้าชายหนุ่มยังไม่เสียอาการมากขนาดนี้

เขาทั้งรักและหลงขนมจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ

"ยิ้มหวานๆ ใส่กล้องนะครับ"

แชะ! แชะ! แชะ!

เสียงซัตเตอร์ดังขึ้นเป็นระยะ แม้ขนมจะเป็นมือใหม่และดูตื่นตระหนกเวลาอยู่หน้ากล้อง ถึงกระนั้นก็สามารถรับหน้าที่เป็นนางแบบได้ดีกว่าที่คิด

ภาพที่ออกมาหญิงสาวสวยเสียจนผู้ชายในสตูดิโอหลายคนนั่งเคลิ้ม โดยเฉพาะอาทิตย์ที่ไม่สามารถละสายตาไปจากรอยยิ้มหวานๆ ของขนมได้เลยแม้แต่น้อย

"คุณขนมขยับขามาด้านหน้าหน่อยครับ"

ขนมทำตามที่ตากล้องสั่งอย่างไม่อิดออด เธอขยับเรียวขาสวยไปด้านหน้าส่งผลให้ชุดเดรสที่สั้นร่นขึ้นไปจนมองเห็นขาอ่อนขาวเนียน

"ท่านี้มันโป๊เกินไปหรือเปล่า"

อาทิตย์แย้งขึ้นมาหลังทนเห็นสายตาของผู้ชายในสตูดิโอที่เอาแต่มองขาของหญิงสาวอย่างจาบจ้วงไม่ไหว อีกทั้งภาพที่ได้มันโป๊เสียจนเขาเกิดความรู้สึกหึงหวงขึ้นมา

"ก็ปกตินะพี่อาทิตย์"

"ปกติอะไร ในภาพเห็นขาอ่อนขนาดนั้น"

"งั้นเปลี่ยนท่าใหม่"

"เอ่อ...คุณขนมช่วยโน้มตัวลงมามองกล้องนะครับ"

"โน้มตัวแบบนั้นก็เห็นหน้าอกน่ะสิ!"

จันทร์เจ้าลอบถอนหายใจออกมาด้วยความเอือมระอาพี่ชายที่อยู่ๆ ก็มาจับผิดแบบนี้ ชุดของเธอมีดีไซน์ความหวานแบบลุคคุณหนูทว่าซ่อนความเปรี้ยวเซ็กซี่เอาไว้ จะให้มายืนตรงถ่ายรูปหน้าตรงมันคงไม่ใช่

"เกินไปหรือเปล่าพี่อาทิตย์ภาพมันไม่ได้โป๊ขนาดนั้น"

"อย่าให้มันมากนะจันทร์เจ้า แค่นี้ขนมก็เปลืองตัวจะแย่อยู่แล้ว"

ชายหนุ่มรั้งตัวน้องสาวให้ลุกขึ้นมาก่อนจะกระซิบบอกให้รับรู้ว่าเขาไม่สบอารมณ์มากแค่ไหน ยิ่งเห็นสายตาแทะโลมของพวกผู้ชายคนอื่นๆ เขาก็ยิ่งไม่ชอบใจ

"ใจเย็นๆ ค่ะคุณพี่ชาย เจ้าแค่ให้ขนมมาเป็นนางแบบถ่ายรูปเสื้อผ้าไม่ได้มาแก้ผ้าถ่ายรูป"

"ถ้ายังอยากจะผลาญเงินจากพี่ต่อก็คิดให้มันดีๆ"

"นี่พี่อาทิตย์ขู่เจ้าเหรอ!"

"ใช่ ถ้าพี่ยังเห็นเธอและไอ้ตากล้องให้ขนมโพสต์ท่าบ้าๆ พวกนั้นอีก ได้เจอดีแน่!"

"โอ๊ย! แฟนเขาก็ไม่ใช่ แต่หวงจนออกนอกหน้าเกินไปแล้วนะ"

จันทร์เจ้าได้แต่กัดฟันกรอดเมื่อเห็นสีหน้าเอาเรื่องและจริงจังของคนเป็นพี่ เธอทำได้เพียงบอกให้ตากล้องเลือกท่าถ่ายรูปที่แทบจะขยับตัวน้อยที่สุด

.

.

.