นิธิศนิ่งอึ้งไปเมื่อวินทร์พูดจบ เขาต้องขยี้ตาแรง ๆ อีกครั้งเมื่อวินทร์บอกว่าจะพา “เมีย” กลับบ้านเขาถึงได้สังเกตเห็นรอยยิ้มและท่าเทเครื่องดื่มนั่นชัด ๆ
“สัด!! นั่นน้องมิวจริง ๆ ด้วย เชี่ยแล้ว!! เฮ้ยไอ้วินทร์มึงใจเย็น ๆ ก่อน”
เขารีบเดินตามวินทร์ไปซึ่งตอนนี้เดินมาหยุดตรงหน้าคนที่พึ่งเทเครื่องดื่มแก้วสุดท้าย เธอหันมาเจอเขาด้วยความตกใจจนแก้วชงในมือหล่น
“เรเน่ เป็นอะไรน่ะ”
“พะ พี่วินทร์”
“มาที่นี่ได้ยังไง”
“คือว่า…”
"ไอ้วินทร์! ใจเย็น ๆ ก่อน"
“พี่ธิศ”
“เชี่ย… น้องมิวจริง ๆ เหรอ”
มิวเริ่มก้มหน้าและหันไปมองที่เชน เขาพยักหน้าให้เธอเมื่อเห็นเข็มกลัดที่ติดปกเสื้อของวินทร์และธิศก็รู้ว่าพวกเขามาจากแขกชั้นสอง และดูเหมือนว่าครั้งนี้เรเน่จะเจอคนที่ไม่ควรเจอเข้าให้แล้ว
“เรเน่ เธอกลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”
“ขอโทษทีนะเชน เหลืออีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะเลิกแล้วแท้ ๆ”
“ไม่เป็นไรรีบไปเถอะ
