เพียงปลายลิ้นที่สัมผัสไปที่หน้าอกของเธอก็ทำให้ลักษิกาตอบรับเขาทันที ร่างกายเธอมักจะทำบางอย่างสวนทางกับคำพูดของตัวเองจนภาวินทร์เริ่มชินแล้ว
“รอก่อน อย่าพึ่งเสร็จรอผัวก่อนเมียจ๋า”
“อย่า…อย่าเรียก อ๊าา”
เขารู้ว่าคำนี้จะกระตุ้นเธอให้รีบตอบรับเขาอย่างเต็มใจ แต่มิวไม่กล้ายอมรับมัน เขามักจะชอบเรียกเธอแบบนี้เสมอเวลาอยู่บนเตียง
“อาา เสียวฉิบ…อาาา มิว อย่ารัดแรงแบบนี้…อาา เมียจ๋า!!”
ภาวินทร์รู้ได้ทันทีว่าเขาคงจะขาดลักษิกาไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขารู้สึกอยากจะนอนด้วยเกินสองครั้งแบบเธอมาก่อน ที่สำคัญเขายังจูบเธอด้วยทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเกลียดการจูบมากที่สุด เพราะเขาไม่ชอบกลิ่นของลิปสติกผู้หญิงและรังเกียจโดยหาเหตุผลไม่ได้
แต่กับมิวเขากลับเริ่มจูบเธอก่อนทุกครั้ง เพราะริมฝีปากอิ่มได้รูปนั่นช่างเชื้อเชิญเขาทุกครั้งที่เห็น ไม่ว่าจะอยู่ในรั้วมหาลัย หรือบนเตียงกับเขา
“อื้อ…อ๊าา อ๊าาา”
