ณ เพนท์เฮ้า
หลังจากกลับมา อันดาก็มาเตรียมอาหารไว้รอกันต์ต่อ ด้วยที่หวังว่าเขาและเธอต่อจากนี้ คงจะมีเรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้นบ้าง เธออยากใช้ช่วงเวลาในตอนนี้ให้ได้มากที่สุด ถึงแม้จะเป็นความเห็นแก่ตัว แต่นอกจากความรักแล้ว มันก็ไม่มีเหตุผลอื่น
แกร๊ก
เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออก อันดาก็หลุดออกจากห้วงความคิด หันไปมองใบหน้าหล่อเหลา ที่เธอเอาแต่คิดถึงตลอดเวลา
เขาที่เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มนั้น ก็ก้าวขายาว ๆ เข้ามากอด เขาและเธอไม่ได้แสดงความรักแบบนี้ให้กันหลายวันแล้ว เนื่องจากเกรงใจผู้มาเยือน เขาก็เลยต้องเว้นระยะห่างไว้
อันดากอดกระซับความอบอุ่นนั้นไว้จนแน่น ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน เพียงแต่ตอนนี้มีแต่ความรู้สึกดี ๆ
“เป็นอะไรไป” เป็นหมอหนุ่มที่ถามขึ้นก่อน
“หนูอยากกอดคุณ ไว้แบบนี้นาน ๆ”
“เราก็กอดกันทุกวันอยู่แล้วไง”
“...” อันดาถึงกับสะอึก เมื่อนึกไปถึงช่วงเวลาก่อนหน้านี้ เป็นสัปดาห์แล้ว ที่เธอไม่ได้กอ
