“แล้วก็ขอบคุณมากค่ะ ที่อุตส่าห์เป็นห่วง แต่ต่อจากนี้ คุณไม่ต้องห่วงหนูแล้วนะคะ หนูดูแลตัวเองได้”
“หึ ดูแลตัวเองได้ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เธอลืมแล้วเหรอ ตัวเธอก็ยังไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ แล้วแม่เลี้ยงเธออีก เธอไม่กลัวเขาเอาตัวเธอไปแล้วหรือไง”
“...” อันดาก็ถึงกับจุกไปทั้งอกเมื่อเขาพูดมาแบบนี้ เขาไม่ได้นึกถึงใจเธอเลยหรือ ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดมาจากอะไร
“รีบกลับ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีกหลายครั้ง”
“ไม่ค่ะ หนูจะไม่กลับไปอีกแล้ว”
“เธออย่าอวดเก่งตอนนี้นะอันดา”
“หนูไม่เคยอวดเก่งเลยค่ะ แต่ที่หนูกำลังทำอยู่ คือสิ่งที่หนูเลือกแล้ว ขอบคุณคุณมาก ที่เลี้ยงดูหนูมาตั้งแต่ต้น แต่หนูคิดว่าตอนนี้ หนูควรดูแลตัวเองได้แล้ว”
“...”
“ส่วนเรื่องแม่เลี้ยงของหนู ถ้าบังเอิญเจอเขาจริง ๆ หนูก็ยังคงจะหาทางหนีเหมือนเดิมค่ะ”
“เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นเหรอถ้าไม่มีฉัน เธออย่าอวดเก่งให้มาก ถ้าไม่อย
