“ปล่อยนะ ช่วยด้วย” อันดาร้องตะโกนขึ้นสุดเสียง เพื่อหวังว่าจะมีคนที่อยู่แถวนี้มาช่วยเธอได้
“นังเด็กนี่หนิ อยากตายหรือไงวะ” ผู้ชายที่จับตัวเธออยู่ก็พูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด
“ปล่อยนะ น้าดวงอย่าทำอะไรอันอีกเลย” อันดาเปลี่ยนมาขอร้องอ้อนวอนแทน เพราะยังไงก็คงจะหนีไม่รอด
“หุบปาก! แกต้องไปกับฉันวันนี้ ถ้าไม่ไปแกตาย” ดวงเดินเข้ามาประชิดตัว จี้ปืนที่อยู่ในมือไปที่หลัง
“นะ...น้าดวง” ทำให้อันดารู้สึกกลัวจนตัวสั่น
“แกคิดว่าแกจะหนีฉันได้พ้นอีกเหรอ เอามันขึ้นรถ”
แล้วทั้งสองคนก็จับอันดาไว้ เพื่อจะพาไปขึ้นรถตู้ที่กำลังขับมาจอด
“คิดจะทำอะไรชั่ว ๆ อีกว่ะ!” กันต์ที่วิ่งตามมาทัน ก็ตะคอกขึ้นเต็มเสียง จนทั้งสี่คนหันมามอง
“คุณ...” เมื่อเห็นเขาอันดาก็ถึงกับน้ำตาซึม เป็นเขาอีกแล้วที่ตามมาช่วยเธอ
“แก...”
“คิดว่าจะง่ายแบบนั้นเหรอ ปล่อยอันดา!”
“แกเป็นใคร ละ...แล้วมายุ่งอะไรด้วย” ดวงที่เห็นก็ตะคอกขึ้นเสียงดัง
