“ต้องขอโทษจริงๆ ด้วยค่ะ คุณหนูเฟรย่าไม่ต้องการออกมาต้อนรับแขกตอนนี้ คุณลูเธอร์ค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะคะ”
“แต่ว่าผมอยู่ข้างบ้านติดกันนะครับ”
“เป็นคำสั่งของคุณเฟรย่านะคะ โดยเฉพาะได้ยินชื่อคุณลูเธอร์ ห้ามเข้าไปหาเธอเด็ดขาด ดิฉันต้องขอโทษจริงๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ งั้นเดี๋ยวผมค่อยมาใหม่ในวันพรุ่งนี้ตอนเช้า ถ้าคนนั้นคิดหลีกหน้าผมออกไปล่ะก็ ผมคงต้องบุกเข้าไปหาตอนนี้จริงๆ ด้วย”
ลูเธอร์พกพาความผิดหวังเดินหน้าม่อยคอตกกลับเข้ามายังประตูเล็กภายในรั้วคฤหาสน์ของตัวเอง ยังไม่วายปรายตามองคฤหาสน์อีกหลังติดกันของพี่สาวข้างบ้าน เหมือนหมาเด็กแหงนคอหันมองไฟในห้องนอนชั้นข้างบนของเธอพอดี รีบปิดผ้าม่านหนี
“ไปหาหนูเฟรย่าเป็นยังไงบ้าง” อุ่นใจว่าจะรอลูกชายก่อน วันนี้จึงไม่สะดวกเข้าไปเยี่ยมเพื่อนรักได้
“เธอไม่อยากพบหน้าผมครับคุณแม่ ถ้าคุณแม่เป็นห่วงเธอมาก วันพรุ่งนี้ก็รีบไปเยี่ยมเธอสิครับ”
“แต่แม่อยากให้ลูก
