ลูเธอร์ตื่นแต่เช้าแวะไปซื้อของเยี่ยมแล้วมายังโรงพยาบาล เขาเข้ามายังห้องพักคนป่วยกลับมีแค่เตียงนอนว่างเปล่า ชายหนุ่มร้อนรนใจรีบสอบถามพยาบาลที่ดูแลคนท้องอ่อนรายนี้ทันที
“ขอถามหน่อยนะครับ คนไข้รายนี้เขาหายไปไหน แถมกำลังตั้งท้องอ่อนๆ ด้วย”
“อ้อ คุณเฟรย่าเพิ่งเก็บข้าวของกลับบ้านไปเมื่อสิบนาทีก่อนค่ะ มีพ่อแม่มารับกลับแล้ว”
“ขอบคุณครับ”
ลูเธอร์ทำหน้าผิดหวังที่ตัวเองมาช้าเกินไป ทว่าความพยายามยังไม่ลดละ เขาขับรถกลับมายังบ้าน และเอาข้าวของเยี่ยมสำหรับว่าที่คุณแม่มือใหม่ ฉวยโอกาสเข้ามาหามาดามแพรวาแทน แต่ในใจกลับชะเง้อคอมองห้องของเฟรย่าอย่างไม่ละสายตา
“ผมไปโรง’บาล แล้วเขาบอกว่าพี่เฟรย่ากลับมาพักที่บ้านแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างครับคุณน้า”
“ยังไม่ตาย! และนายก็ไสหัวกลับบ้านตัวเองไปได้แล้ว ตอนนี้ลูกสาวฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าใครทั้งนั้น!”
“พี่ฟิลิป หลานลูเธอร์อุตส่าห์เป็นห่วงลูกสาวของเรา อย่าใจร้ายใจ
