ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
พราวตะวันเคาะประตูเบาๆ สามครั้ง ก่อนจะเปิดเข้าไปหญิงสาวมองหน้าชุนเหลียงอย่างขอกำลังใจ แล้วก็เดินเข้าไปหาไมเคิลในห้องอย่างกล้าๆ กลัวๆ หลังจากที่จบงานแสดงเพชรแล้วเธอก่อคดีเอาไว้ไม่ยอมกลับคอนโดเมื่อคืน เธอเข้านอนที่โรงแรมแล้วออกมาทำงานต่อเลย ไมเคิลก็เลยเรียกเข้ามาพบ เธอเห็นหน้ากังวลของชุนเหลียงก็พอจะรู้ตัวว่าทำให้เขาอารมณ์เสีย แต่เธอคิดว่าเธอไม่ผิด เขาทำไม่ดีกับเธอก่อนเธอแค่ไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องกับเขา และก็ไม่ได้รับสายที่เขาเรียกเข้ามือถือเธอเป็นร้อยๆ สาย มันหายกันแล้วที่เขาทำให้เธอเสียใจเมื่อคืน
เมื่อเห็นแผ่นหลังของคนตัวสูงที่ยืนหันออกไปมองตึกสูงด้านนอกอยู่ก็รู้สึกหนาวอย่างไม่มีเหตุผล เธอเห็นว่าสันกรามเขาขบแน่นอย่างข่มอารมณ์อยู่ แล้วเสียงที่เขาบอกเข้ามาตอนที่ชุนเหลียงกดอินเตอร์คอมบอกเขาว่าเธอมาแล้วนั่นก็บอกได้ดีว่าเขาโมโหแค่ไหน
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองได้ท้าทายเขาเอาเสี
