ตอนที่ยี่สิบ ตัดบัวอย่าเหลือใย 1

1749 คำ

ภาพที่พราวตะวันมองเขาด้วยสายตาเจ็บช้ำ ดวงตาสวยมีหยาดน้ำตาคลอ ตัดพ้อต่อว่าเขาแล้วเดินจากไป เป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนไมเคิลมาสามคืนติดกันแล้ว มันผ่านมาสามคืน ที่เธอเดินออกไปจากชีวิตเขา และทำให้เขาฝันเห็นหน้าเธอ ทั้งที่ไม่อยากจะเห็น ไม่อยากจะนึกถึงให้เสียอารมณ์ แต่เธอทำให้เขาเสียหน้าและโกรธกรุ่นทุกครั้งที่นึกถึงเหตุที่จากกันไป เขาคิดว่าจะลืมผู้หญิงอย่างเธอให้ได้ในสามวันเจ็ดวัน แต่เธอก็ยังตามมาเข้าฝันเขาได้ บ้าจริง! ไมเคิลผุดลุกขึ้นจากที่นอน สะบัดผ้าห่มออกเเล้วเดินออกมาที่นอกระเบียงรับลม เขาถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า สมองกระหวัดนึกไปถึงวันที่เขาสิ้นสุดกับผู้หญิงที่คิดว่าเข้ากับเขาได้ดีที่สุด และอยู่ด้วยได้มานานที่สุด เขาคิดว่าเธอเข้าใจความต้องการของเขามากที่สุด เเละเธอว่าง่ายที่สุด แต่วันนั้นเองที่เขารู้ว่าที่ผ่านมาเขาคิดผิดที่สุด! วันนั้นเป็นวันรุ่งขึ้นหลังงานแสดงเพชร หลังจากที่เธอหนีหา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม