ไมเคิลไม่ได้มาคนเดียว เขาพาคนขับรถมาถึงสองคน นั่นคืออาห่าวกับอาฟ่งที่ช่วงหนึ่งนั้นไปดูแลภาคิน ป้าหนานเหอบอกว่าสองคนนี้แยกได้ใม่ชัดเท่าไหร่นักว่าเป็นคนของภาคินหรือว่าไมเคิลกันแน่ เพราะเมื่อก่อนนั้นภาคินกับไมเคิลก็ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน อาห่าวกับอาฟ่งก็อยู่ด้วยกันมา จนเมื่อตอนที่ทั้งสองแยกกันตอนเรียนไฮสคูลนั้น อาห่าวกับอาฟ่งก็ไปทั้งไทยและฮ่องกง เพื่อติดตามดูแลสองหนุ่มสลับกันแล้วแต่ใครจะเรียกใช้ แต่พวกเขาทั้งสองก็ไม่เคยถูกเจ้านายสั่งให้แยกกันเพื่อแบ่งกันไปดูเจ้านายคนละคนเลย สงสัยเพราะว่าภาคินกับไมเคิลนั้นชอบแย่งกันใช้ พอแบ่งมาอาจไม่สนุกจึงไม่แยกให้มาเป็นปาท่องโก๋คู่กันให้เห็นจนชินตา
“คิดถึงจัง” น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาทำให้เธอมองตาเขา เพราะไม่เชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
ไมเคิลดึงตัวพราวตะวันเข้ามากอดเป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถออก เธออ้าปากจะว่าเขาที่ทำรุ่มร่ามไม่เลือกที่ แต่คนที่กอดเธอไว้ก็
