บรรดาลูกๆ ของโอมาจิโค้งคำนับให้นางมิซาเอะ นางมองด้วยสายตาที่ชื่นชม แม้ว่าจะเป็นลูกคนละแม่ แต่นางก็รู้ว่าคนเหล่านี้คือพี่น้องแท้ๆ ของลูกนาง แม้ว่าจะเจ็บปวดกับความรักที่ถูกหักหลังและโดนทอดทิ้งมา แต่นางก็ไม่ได้กีดกันถ้าฝ่ายบิดาจะมาหาลูก แต่เรื่องที่ลูกของนางจะยอมรับหรือไม่นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง
“นี่โทโมโอะ วาตานาเบะ และก็มิโยโกะ” โอมาจิแนะนำให้ลูกรู้จักนางมิซาเอะ
“มิกิ ทักทายทั้งสามคนนี้เสียสิลูก”
“อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ” ว่าที่หมอสาวทักอย่างงุนงง รู้สึกว่าสถานการณ์มันตึงเครียดแปลกๆ เธอยิ้มแหยๆ ให้เคนที่กันตัวเองไปอยู่นอกวงเพราะฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ค่อยรู้เรื่อง
“รู้จักกันไว้ นี่คือพี่น้องของลูก พี่น้องคนละแม่” นางมิซาเอะบอก ลูกสาวคนเล็กถึงกับตกตะลึง มองไปที่แขก วัยหนุ่มสาวทั้งสามคน “พี่น้องงั้นเหรอ” เธอหันไปมองชายผู้ที่อาวุโสที่สุด
“และนี่ก็คือโอมาจิ พ่อของหนู”
“พ่อ” ไม่มีความปลื้มปิติในดวงตาของพ
