เคนพามิโยโกะกลับญี่ปุ่นโดยที่เขาพาเธอมาส่งถึงมือของโอมาจิที่บ้านของเธอ โอมาจินั่งรอพวกเขาที่ห้องนั่งเล่นของตัวบ้าน ท่านโดยปล่อยให้ลูกๆ เข้าไปทำงานบริหารบริษัทเต็มเวลา ส่วนตัวท่านนั้นไปทำงานน้อยลง แต่ก็ไม่ละทิ้งทีเดียว เพราะลูกๆ นั้นถึงแม้จะเก่งแต่ก็ยังอายุน้อยอ่อนด้อยประสบการณ์เขาจึงยังต้องทำงานควบคู่กับลูกไปอีกสักระยะหนึ่ง
มิโยโกะไม่เสียใจที่มาจากเมืองไทย เพราะเธอมาพร้อมกับคำมั่นสัญญาของเคนที่ว่าจะดูแลเธอตลอดไป เขาบอกเธอว่าเขาจะลาออกจากงานที่ฮ่องกง มาอยู่ที่ญี่ปุ่น แม้ไม่ได้มาเพื่อดูแลเธอ แต่เขานั้นก็มาดูแลงานช่วยวาตานาเบะ ซึ่งไม่ไกลจากรัศมีชีวิตของเธอสักเท่าไหร่ มันทำให้มิโยโกะรู้สึกดี ที่ผู้ชายที่ทำให้เธออบอุ่นหัวใจอีกครั้งไม่ห่างหายจากชีวิตของเธอเลย
เมื่อเห็นโอมาจินั่งรออยู่ หญิงสาวเดินเข้ามากอดบิดาอย่างประจบประแจงเอาใจ เคนขอตัวออกจากห้อง แต่ว่าโอมาจิเรียกเขาไว้
“จะไปไหน อยู่คุยกันก
