บทที่2 ลืมไม่ได้และไม่มีทางลืม
1545 คำ
ปรเมศเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองทิ้งคู่หมั้นคนสวยรออยู่คนเดียว ชายหนุ่มเข้ามาข้างบนก็รับรู้ว่ากิ่งพยอมออกไปกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้กันกับเขา รู้ทันทีว่าคนคนนั้นคือปรวีร์ น้องชายจอมหวง ไม่ยอมรับคู่หมั้นพี่ชายเป็นว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่ของเขานี่เอง เพราะตนก็ไม่ได้รักคู่หมั้นอยู่แล้ว
ก่อนรองประธานหนุ่มจะกลับบ้านกลับมีเสียงดังเอะอะโวยวายจากห้องอาหารข้างๆ ของตน ด้วยความเป็นพลเมืองดีที่อยู่ในจิตใต้สำนึกผิดชอบชั่วดีทำให้เขากล้าเข้าไปดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เกี่ยวกับพนักงานหญิงคนนั้น คนทำให้เขามีความรู้สึกค้างคาใจหรือเปล่า
“มีเรื่องอะไรพอให้ผมช่วยได้มั้ยครับคุณผู้จัดการ”
โชคเข้าข้างที่ปรเมศรู้จักผู้จัดการร้านอาหารหรูแห่งนี้ เพราะบริษัทพ่อเขาเคยขนส่งสินค้ามาที่นี่อยู่บ่อยครั้ง
“คุณปรเมศ คือ...”
ผู้จัดการสาวสวยลนลาน ทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ที่พนักงานหญิงทำร้ายลูกค้าแก่ตัณหากลับ อ้างเพราะว่าเธอถูกผู้ชายแก่ลวนลามก่อนจึงหาทางป้องกันตัวเองเท่านั้น
“คุณต้องรับผิดชอบคุณผู้จัดการ กล้าดียังไงถึงให้พนักงานร้านคุณทำร้ายผมที่เป็นลูกค้า ลูกค้าคือพระเจ้า ผู้จัดการต้องจัดการกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด”
ลูกค้าแก่ตัณหากลับอ้างไม่ยอมรับเป็นความผิดตัวเอง ซึ่งคนฉลาดอย่างปรเมศมองดูออกว่าผู้ชายคนนี้พยายามโกหกปิดบังพูดความจริง
“คุณต่างหากที่จงใจลวนลามฉัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ถ้าไม่เชื่อดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้”
ไหนๆ พนักงานหญิงตั้งใจจะลาออกจากงานบริการชั่วคราว แต่เธอต้องสะสางเรื่องราวกับลูกค้าตัณหากลับ ชอบแตะเนื้อต้องตัวสิ่งลับของผู้หญิง เธอยอมความไม่ได้เด็ดขาด!
“ถ้าหากคุณลูกค้าบริสุทธิ์ใจจริง คุณก็ควรให้เธอคนนั้นเปิดดูกล้องวงจรปิดนะครับว่าคุณทำอย่างที่เธอกล่าวหาจริงหรือเปล่า”
ปรเมศเห็นเสี้ยวใบหน้าของพนักงานหญิงใจกล้าหาญคนนั้น ฟังจากเสียงและกลิ่นหอมที่เขาไม่ลืมก็รู้ว่าเธอคือคนนั้น ผู้หญิงที่อยู่กับเขาเมื่อห้าปีก่อน
“เอ่อ...”
ลูกค้าแก่ตัณหากลับอึกอักทำตัวไม่ถูก สุดท้ายทนแรงกดดันไม่ไหวจนยอมรับสภาพว่าเป็นคนทำลวนลามพนักงานหญิงสาวสวย เหตุเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิงขายบริการ
เพียงดาราหรือชื่อเล่นแสนไพเราะ ‘แพร’ หันหลังให้ผู้ชายมาใหม่คนนั้น ได้ยินเสียงรับรู้ทันทีว่าเขาคือผู้ชายอันตรายมากที่สุดในชีวิตเธอ คำพูดของลูกค้าแก่ตัณหากลับทำเอาหญิงสาวหวาดกลัวสุดขีด
‘คำว่าผู้หญิงขายบริการ’ สร้างตราบาปในชีวิตของผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีวันลืมเลือน เธอกลัวว่าเขาจะจำได้ว่าตนคือผู้หญิงคนนั้นเมื่อห้าปี ห้าปีที่ไม่อยากจดจำมัน
“ผู้จัดการค่ะ แพรขอลาออกตั้งแต่วินาทีเป็นต้นไปนะคะ” จากคนที่เคยกลัวเผชิญหน้ากับความจริง เพียงดาราหันหน้ามาถอดผ้าบริการพนักงานส่งคืนมอบให้ผู้จัดการร้านโดยไม่มองผู้ชายคนนั้น
“ขอให้เธอโชคดีนะ”
ผู้จัดการสาวรู้อยู่แล้วว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเพียงดารา เธอสงสารชีวิตแม่ลูกหนึ่งต้องทำงานหาเงินเพื่อดิ้นรนหาแก่ลูกน้อยวัยสี่ขวบ
“ขอบคุณค่ะผู้จัดการ”
เพียงดาราหาทางหลบหลีกหนีตราบาปกลับมาหลอกหลอนเธออีกครั้งจนสำเร็จ ปรเมศกำลังจะตามไปแต่ถูกผู้จัดการสาวเข้ามาขวาง
“ยังไม่ได้ขอบคุณคุณปรเมศเลยค่ะที่เข้ามาช่วยแก้ไขสถานการณ์ทางร้านอาหาร ถ้าคุณปรเมศต้องการอะไร บอกทางร้านเราเลยนะคะ”
“เรื่องเล็กน้อยนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับคุณผู้จัดการ”
รองประธานหนุ่มรีบร้อนวิ่งตามหาผู้หญิงคนนั้น กลับไม่ทันเมื่อร่างเล็กขึ้นรถแท็กซี่จากหน้าร้านอาหารขับออกไป
“คิดจะหนีฉันพ้นเหรอ แพร”
ปรเมศเพิ่งรู้ชื่อเธอจากผู้จัดการร้านบอกว่าแพร ชื่อแพร ผิวเนียนนุ่มละออเหมาะสมกับชื่อแพรจริง เขาไม่มีทางลืมคืนนั้นสุดปรารถนาของตนและเธอ
“หนีให้ได้ตลอดไปก็แล้วกัน เพราะไม่ว่ายังไงฉันต้องตามหาเธอให้จนพบ แพร” ไม่ว่าใช้ด้วยวิธีไหน ปรเมศจะทำให้เธอกลับเข้ามาอยู่ข้างกายเขาอีกจนได้
.............
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านสกุลเรวัติ ปรเมศแปลกใจที่มารดายังไม่หลับ กำลังรอลูกชายคนโตตรงห้องโถงใหญ่
“กลับมาแล้วเหรอลูกเมศ”
บัวหอมรับรู้จากสายโทรศัพท์จากว่าที่ลูกสะใภ้ใหญ่ว่าลูกชายละเลยหน้าที่ ทิ้งให้คู่หมั้นรอทานข้าวอยู่คนเดียว
“ครับ คุณแม่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ แล้วคุณพ่อล่ะครับ”
ปรเมศเอ่ยถามบิดาที่ยังคงไม่พักผ่อนจากงานของตระกูลครอบครัว ถ้าหากเขาแต่งงานมีครอบครัวตามที่ต้องการ ท่านคงยกตำแหน่งท่านประธานบริษัทและปล่อยให้ท่านพักผ่อนกับแม่บัวหอม
“พ่อของลูกเขาไปนอนพักผ่อนแล้วละ ช่วงนี้พี่ริคไม่ค่อยสบาย แม่ก็บอกว่าให้พักและลาออกจากงานบ้าง อายุก็ไม่ใช่เหมือนตอนสมัยหนุ่มๆ แม่เองก็เป็นห่วงพ่อของลูกเหมือนกัน”
แม่บัวหอมถอนหายใจกับความดื้อรั้นของสามี เธอรู้ว่าสามีต้องการให้ลูกชายคนโตแต่งงานลูกสาวเพื่อนสนิทจึงประชดไม่ยอมลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัท คนเป็นภรรยาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“เรื่องผมกับน้องกิ่ง ผมขอคิดดูก่อนนะครับ เพราะเราสองคนไม่ได้คุยจริงจังเรื่องนี้สักครั้ง เพราะต่างคนต่างยุ่งกับทำงานมากกว่า”
“ที่ลูกเมศไม่อยากแต่งงานลูกสาวของคุณพศินและคุณหญิงมาลาตีก็เพราะว่าลูกมีใครบางคนอยู่ในใจที่ไม่ใช่หนูกิ่งหรือเปล่าจ๊ะ”
บัวหอมรู้จักนิสัยลูกชายคนโตดี ตั้งแต่เด็กที่ครอบครัวพาไปเล่นที่ไร่ภูฟ้า กิ่งพยอมจะสนิทสนมปรเมศมากกว่าปรวีร์ ทว่าปรเมศรักและเอ็นดูเธอเสมือนน้องสาวอีกคนหนึ่ง ไม่เหมือนลูกชายคนรอง
“ผมรักน้องกิ่งเหมือนน้องสาวอีกคนหนึ่งของผมเท่านั้นเองครับคุณแม่ แต่ถ้าเพื่อความสบายใจของคุณพ่อริค ผมยินดีแต่งงานกับน้องกิ่ง ว่าแต่ทำไมบ้านเงียบเชียว น้องๆ ของผมหายไปไหนหมดล่ะครับ” เขามีน้องถึงสี่คน น้องชายสองคนและน้องสาวอีกสอง แต่ละคนเป็นที่รักสำหรับพี่ชายคนโต
“มาลินรายนั้นยังไม่กลับจากเยอรมัน ส่วนคุณการก็กลับขึ้นมาข้างบนและแก้วหอม น้องสาวคนเล็กสุดน่ารักของลูกขอตัวไปทำโครงงานวิจัยกับเพื่อน รายนั้นอีกปีเดียวก็เรียนจบแล้ว”
คนเป็นแม่ภาคภูมิใจในตัวลูกๆ ห้าคนที่กำลังประสบความสำเร็จในชีวิตที่ดี ปรวีร์มาหาเธอแป๊บเดียวก็ขอตัวกลับพักที่คอนโดส่วนตัว ท่าทางรีบร้อนชอบกล
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ฝันดีนะครับคุณแม่”
ลูกชายคนโตยังไม่วายเข้ามาหอมแก้มนุ่มหยุ่นมารดาสุดที่รักก่อนออกจากห้องโถงใหญ่ ครอบครัวใหญ่แสนสุขสันต์ที่มีพ่อแม่และลูกทั้งห้าคน เติบโตเป็นผู้ใหญ่มีคุณภาพ
“ฝันดีเช่นกันจ้ะลูกเมศของแม่บัว”
___________
ปรเมศขึ้นมาข้างในห้องนอนส่วนตัว ชายหนุ่มใจเต้นแรงกับเหตุการณ์เจอผู้หญิงค่ำคืนนั้น ไม่คิดว่าพรหมลิขิตหรือโชคชะตาพัดพาหญิงสาวเจอกับเขาอีกครั้ง และเธอไม่มีทีท่าว่าจะจำเขาได้
ปรเมศยังนึกถึงภาพค่ำคืนเร่าร้อน ค่ำคืนเต็มไปด้วยแรงปรารถนาดิบเถื่อนที่เขาลืมไม่ได้และไม่มีทางลืม ผู้หญิงบริสุทธิ์ถูกเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอครอบครอง
‘อ๊ะ เจ็บ เอามันออกไป’
‘อย่าบอกนะว่าเธอไม่เคย...’
‘เจ็บ ไม่ไหวแล้ว อื้อ’
‘หายใจเข้าออกลึกๆ อย่าเกร็ง นิดเดียวเราจะมีความสุขร่วมกัน’
เขายอมรับว่าเธอคือผู้หญิงบริสุทธิ์ ท่าทีไร้เดียงสาทำให้ตัวเองแทบคลั่ง ทีแรกคิดว่าเป็นผู้หญิงขายตัวที่น้องชายตัวดีส่งมาให้ตอนที่พี่ชายเคร่งเครียดกับงาน ก่อนที่ตัวเองจะสานสัมพันธ์กับเธอ กลับตื่นขึ้นมาไม่เจอใคร เธอทิ้งคราบรอยจางๆ บ่งบอกว่าบริสุทธิ์
‘โธ่เว้ย ไปตามหาผู้หญิงเมื่อคืนมาให้ฉัน สืบมาว่าเธอเป็นใคร’
‘ครับท่านรองประธาน’
สุดท้ายคนของปรเมศก็ไม่พบเจอผู้หญิงคนที่เขาตามหาสักคน กาลเวลาผ่านไปห้าปีกลับพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเจอต่อหน้าอย่างง่ายดาย ครั้งนี้เขาไม่มีทางยอมให้เธอหนีหายไปจากชีวิตเขาอีกต่อไป ต่อให้พลิกแผ่นดินหา เขาก็จะตามหาเธอจนเจอ
“แพร” ร่างสูงใหญ่คิดอะไรออกบางอย่างก่อนคว้าสมาร์โฟนสุดหรูต่อสายหานักสืบที่ไว้ใจและปกปิดข้อมูลลูกค้าดีที่สุด
“ฉันมีอะไรบางอย่างจะให้นายสืบ ช่วยสืบประวัติผู้หญิงที่ชื่อแพร เดี๋ยวฉันส่งรูปผู้หญิงคนนั้นให้ ฉันอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน อยู่กับใคร โสดหรือแต่งงานแล้วกันแน่!”
- ผู้เขียน
