4 เธอคือคนแรก

1653 คำ

ณ โรงพยาบาลเอกชน KS เมื่อมาถึงโรงพยาบาล เหล่าลูกน้องของชินกร ที่ใส่สูทสีดำดูมีภูมิฐาน ก็รีบวิ่งเข้าไปในทันที ทำให้พยาบาลและคนที่มาหาหมอในตอนนั้น ต่างตกใจเมื่อเห็นบุคคลเหล่านี้ มาด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก ทั้งยังมีคนที่เลือดไหลออกมามากมายจนน่ากลัว “เป็นอะไรมาคะ” พยาบาลในแผนกฉุกเฉิน ก็ถามขึ้นด้วยความตกใจ “เจ้านายผมโดนยิง” วิทย์รีบบอกพยาบาลด้วย น้ำเสียงที่ร้อนรน “ชะ...เชิญค่ะ” พยาบาลก็ผายมือให้ พร้อมกับบุรุษพยาบาลที่เอารถเข็นมาให้คนที่โดนยิงนั่ง แล้วรีบเข็ดไปที่ห้องฉุกเฉินทันที “เฮียอยู่ไหนแล้ว” ชินกรกัดฟันถามลูกน้องคนสนิททั้งสอง ด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด โดนกระสุนมาก็ตั้งหลายครั้ง แต่ทำไมวันนี้เจ็บมากขนาดนี้ก็ไม่รู้ “ติดต่อไม่ได้เลยครับนาย” วิทย์ก็พูดขึ้นด้วยท่าทางที่เหนื่อยใจ เขาโทรหาหมอกันต์พี่ชายของผู้เป็นนาย เจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ หลายสายแล้วก็ยังไม่มีวี่แววจะรับหรือโทรกลับ “ไอ้เหี้ยเฮีย!” เขากัดฟันพูดด้วยความเจ็บ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองทุกคนในนั้น ตอนนี้นอกจากลูกน้องแล้วเขาไม่ไว้ใจใครเลย ยิ่งอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยแล้ว ถ้าเขาต้องผ่าตัดและพักฟื้นจริง ๆ คนอื่นคือบุคคลอันตรายทั้งหมด และพยาบาลสาวอย่างดาว ก็รีบเข้าไปดูแผลให้เขา แต่เจ้าตัวที่เลือดไหลอยู่ กลับหันไปอีกด้าน เพราะไม่ต้องการให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวในตอนนี้ ทำให้พยาบาลสาวถึงกับชะงัก ก่อนจะถอยออกไป เพราะกลัวสายตาดุดันคู่นั้น ที่มองเธออย่างจะหักคอให้ตายยังไงยังงั้น “รบกวนตามหมอกันต์ให้ด้วยนะครับ” วิทย์ก็เดินไปบอกพยาบาลที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ด้วยที่รู้ดีว่าตอนนี้อารมณ์ของผู้เป็นนาย เริ่มจะปะทุขึ้นมาแล้ว “วันนี้คุณหมอกันต์ไม่เข้านะคะ” “ไม่เข้า?” “ใช่ค่ะ คุณหมอเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ตามตารางแล้ว วันนี้น่าจะพักผ่อน” “คุณลองติดต่อให้หน่อย” “ติดต่อไม่ได้ค่ะ ตอนนี้เป็นเวลาส่วนตัวของคุณหมอ แล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย วันนี้เป็นเวรของหมอท่านอื่นค่ะ” “นายครับ...” เมื่อได้คำตอบที่ไม่น่าพึงพอใจ ก็เตรียมไปรายงานผู้เป็นนาย ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี “ตามเฮียมา! มึงตามมาให้ได้” ชินกรพูดเสียงแข็ง เขาจะไม่ผ่าตัดกับใครทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่คนที่เขาไว้ใจอย่างเฮีย ยิ่งตอนนี้เขาเจ็บไปทั้งร่าง มันยิ่งทวีความโกรธให้มากขึ้น “เกิดอะไรขึ้นคะ” ปรางพยาบาลสาวสวยประจำโรงพยาบาล ก็เดินเข้ามาดูด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงดัง “มาเฟียมั้ง ไปโดนยิงจากไหนมาไม่รู้ ลูกน้องวิ่งกันให้วุ่นเลย เรียกหาแต่หมอกันต์อย่างเดียว” ดาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหน่าย “ถามหาหมอกันต์เนี่ยนะ แล้วอภิสิทธิ์อะไรขนาดนั้น ดูจากคนติดตามแล้ว จะเป็นคนมีอิทธิพลหรือเปล่า” บุรุษพยาบาลก็พูดขึ้น “ก็ไม่แน่นะ เจ็บขนาดนั้นยังโวยวายใช้อำนาจอยู่ได้” “แต่เขาหล่อจังเลยนะพี่ดาว” คนที่ชอบคนหล่ออย่างปราง ก็มองจนตาเป็นประกาย ด้วยทรงแบด ๆ ทำหน้าโหด ๆ ยิ่งตอนที่เขาดุลูกน้อง ยิ่งดูน่าเกรงขามเข้าไปอีก “หล่อแต่ร้ายนะ ดูอันตรายด้วย น่ากลัว” ดาวก็ทำหน้ายึย เมื่อนึกถึงความดุแล้ว เขาคนนี้น่ากลัวจริง ๆ “ติดต่อไม่ได้เลยครับนาย” “ให้คุณหมอท่านอื่นตรวจก่อนนะคะ ที่นี่ก็มีแต่หมอเก่ง ๆ” ปรางที่เห็นแบบนั้น ก็รีบเดินเข้าไป ด้วยท่าทีชะมดชะม้อย “ไม่!” เขาพูดขึ้นเสียงดังคล้ายคนโวย “...” พยาบาลสาวที่สนใจเขาก่อนหน้านี้ ก็ถึงกับชะงักเมื่อโดนตะคอกใส่ “เกิดอะไรขึ้นคะ” หมอเวรประจำวัน อย่าง ‘หมอมิริน มาริกา วัฒนารัตนภักดิ์’ หมอศัลยแพทย์สาวสวยประจำโรงพยาบาล ก็รีบเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงดัง และเห็นถึงความวุ่นวาย “...” ชินกร ถึงกับชะงักไป เมื่อเห็นหมอสาวที่เดินเข้ามา เธอใส่แมสทางการแพทย์ปิดบังใบหน้า แต่แววตาสวยคมดูมีมิติคู่นั้น มันกลับหวานซึ้ง จนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอคนนี้ ไปไหนได้ “...” มาริกา ก็ชะงักไปเช่นกัน เมื่อเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่วีลแชร์ เขามีรูปร่างกำยำ ใส่เสื้อเชิตสีดำ แกะกระดุม 2 เม็ด เผยให้เห็นแผงอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวขาวเนียนละเอียด ใบหน้าคมเข้ม หล่อเหลา แววตาคมกริบคู่นั้นดูร้ายกาจ แต่มันกลับมีเสน่ห์ สามารถดึงดูดเธอ จนไม่อาจละสายตาจากเขาได้เหมือนกัน ทั้งคู่จ้องมองกันอยู่พอควร จนหมอสาวได้สติ เมื่อเห็นเลือดที่ไหลจากแขนเขา ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด “เกิดอะไรขึ้นคะ ไปโดนอะไรมา” มาริกาเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความตกใจ “เจ้านายผมโดนยิงครับ” “คุณปราง รีบเตรียมห้องผ่าตัดด้วยนะคะ” เมื่อประเมินสถานการณ์แล้ว หมอสาวก็รีบหันไปบอกพยาบาล ที่กำลังยืนตัวสั่นอยู่ตรงนั้นทันที “ไม่ต้อง!” ชินกรพูดขึ้นอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิม “คะ?” หมอสาวเอ่ยถาม อย่างไม่เข้าใจ “ตามหมอกันต์มา” “อะไรนะ” เธอถามย้ำอีกครั้ง “หมอที่นี่หูตึงหรือไง! วิทย์มึงตามเฮียได้ยัง!” เมื่อพูดกับเธอแบบนั้น ก็หันไปแหวใส่ลูกน้องต่อ “อ้าว นี่คุณ!” “เอ่อ...คุณกันต์ไม่รับโทรศัพท์เลยครับนาย ใครก็ติดต่อไม่ได้ ผมว่านาย...” “มึงหุบปาก แล้วตามมาให้ได้ ถ้าตามมาไม่ได้กูจะกระทืบพวกมึง!” เขาพูดกับลูกน้องเสียงแข็ง แต่สายตาคมกลับจับจ้องที่ใบหน้าสวย “...” วิทย์ฉินรวมถึงลูกน้องคนอื่น ก็ได้แต่กุมมือก้มหน้าลง เนื่องจากตอนนี้ทำอะไรไม่ได้จริง ๆ “คุณจะบ้าหรือเปล่า อย่ามาทำตัวแบบนี้ที่นี่นะ ตอนนี้ตี 3 แล้ววันนี้เป็นเวรฉัน มีแต่ฉันและหมอคนอื่น ซึ่งตอนนี้ทุกคนก็ติดผ่าตัดฉุกเฉิน มีแค่ฉันคนเดียว ถ้าไม่อยากรักษา หรือเอากระสุนออกก็กลับไปซะ!” หมอสาวก็พูดขึ้นด้วยความไม่ค่อยพอใจ ตัวเองเจ็บแท้ ๆ ยังวุ่นวายคนอื่นอยู่ได้ “ยัยหมอนี่!” เขาสบถออกมาด้วยความโมโห เธอเป็นใครถึงได้กล้าว่าเขาแบบนี้ “นี่คุณ ฉันได้ยินนะ!” “ก็พูดให้ได้ยินอยู่นี่ไง” “เอ่อ งั้นปรางให้คนเตรียมห้องผ่าตัดเลยนะคะ” เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ พยาบาลสาวก็กระอักกระอ่วนใจ “ค่ะ / ไม่ต้อง” “แล้วแต่นะ! แต่การที่เสียเลือดมากขนาดนี้ คุณอาจตายได้ และถ้ายังถือดีไม่ยอมให้หมอรักษาตอนนี้ ก็เตรียมตัวกลับไปนอนโคม่าได้เลย แต่ปากดี ๆ แบบคุณนี่คงไม่ตายง่าย ๆ หรอก!” หมอสาวผู้มีจรรยาบรรณ ก็รีบพูดขึ้น ถึงแม้จะไม่ชอบเขาก็เถอะ แต่หน้าที่ของเธอคือต้องรักษา “...” เหล่าบอดีการ์ดก็รีบเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่ พร้อมกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ในชีวิตเจ้านายของพวกเขา เคยโดนใครต่อว่าแบบนี้ได้ที่ไหนกัน หมอสาวคนนี้คือคนแรกในชีวิตเขาเลยนะ “นี่เธอ เธอเป็นใคร! ทำไมกล้าพูดกับฉันแบบนี้” เขารู้สึกโกรธจนหน้าแดง ในชีวิตเขาไม่เคยมีใคร กล้ามาด่าว่าอะไรเขาแบบนี้ เธอคือคนแรก! “ฉันชื่อ มิริน!” หมอสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี ตั้งแต่เป็นหมอมา เธอก็ไม่เคยเจอคนไข้ที่ปากดี และร้ายกาจ แบบนี้เลยสักครั้ง “...” มิริน! เขาจะจำชื่อนี้ไว้ “แล้วฉันก็เป็นหมอ ที่กำลังจะช่วยชีวิตคุณ ถ้าไม่อยากตายก็หุบปาก!” “ฉันไล่เธอออก!” ตอนนี้ทั้งเจ็บแผลทั้งโกรธจนแทบตัวสั่น ถ้าลุกขึ้นได้ตอนนี้ เขาจะจับยัยหมอปากดีคนนี้หักคอซะให้เข็ด “หึ เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม มีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออก” หมอสาวชักสีหน้าใส่ ด้วยความรู้สึกที่หงุดหงิด “ฉันเป็นเจ้าของโรงพยาบาลนี้ ฉันไล่เธอออก!” เขาพูดอย่างไม่พอใจถึงที่สุด “อ่อ เจ้าของโรงพยาบาล นอกจากจะก่อความวุ่นวายแล้ว ยังชอบแอบอ้างอีก ถ้าไม่อยากรักษาก็กลับไป ฉันก็มีเคสอื่นที่ต้องดูเหมือนกัน เสียเวลา!” พูดจบมาริกา ก็กำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยความหงุดหงิด แต่ลูกน้องเขาก็รีบดักไว้ก่อน “ดะ...เดี๋ยวก่อนครับหมอ” “เอ่อ...นายครับ ไม่มีทางเลือกแล้ว” ฉินก็รีบเตือนสติทันที เมื่อเห็นเลือดเจ้านายไหลออกมามากกว่าเดิม “ตามหมอผู้ชายมา” เขากัดฟันพูดด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด นี่ก็ผ่านมาพอควรแล้วที่เถียงกันอยู่นี่ ตอนนี้เจ็บจนแทบบ้าแล้ว “เอ่อ...คุณหมอท่านอื่นติดผ่าตัดฉุกเฉินหมดเลยค่ะ ตอนนี้มีแต่หมอมิริน” ดาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “...” ทั้งคู่ได้แต่จ้องหน้ากัน อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ความรู้สึกไม่ชอบใจมีมากเท่ากัน เขาไม่อยากรักษากับหมอคนอื่น โดยเฉพาะหมอที่ปากดีอย่างเธอ ส่วนเธอเอง ก็ไม่อยากรักษาเขาเลยสักนิด แต่ด้วยจรรยาบรรณของความเป็นหมอ จะไม่ชอบหรือไม่พอใจแค่ไหน ชีวิตคนไข้ก็ต้องมาก่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more