“ผมมีอะไรที่ต้องตกลงกับคุณ” กานต์หันมาสนทนากับครองขวัญด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” ครองขวัญกล่าวพร้อมกับเสมองที่หน้าต่างของรถ เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม
“เรื่องเมื่อสี่ปีที่แล้ว ผมรู้ความจริงหมดแล้ว คุณลำบากขนาดนี้ทำไมคุณไม่ติดต่อผมมา” กานต์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอัดอั้นตันใจ
“คุณจะมารื้อฟื้นทำไม เรื่องมันจบไปนานแล้ว เราทั้งคู่ต่างก็มีชีวิตเป็นของตนเอง อย่ามาเกี่ยวข้องกันอีกเลย” ครองขวัญกล่าวพร้อมกับน้ำตาเริ่มไหลรินออกมาด้วยความเสียใจ
“เรื่องมันมาเกินที่เราจะมาตัดสินกันสองคนแล้ว ตอนนี้เรามีกอหญ้าเพราะฉะนั้น เราควรให้กอหญ้าเป็นคนเลือกเอง ว่าอยากจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นเขามั้ย” กานต์เอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่กอหญ้าเขาไม่ต้องการพ่อ เขามีแม่แค่คนเดียวก็พอแล้ว” ครองขวัญแหวออกไปด้วยความโมโห
“แล้วคุณได้บอกความจริงกอหญ้าหรือคุณถึ
