หลังจากที่ผ่านศึกหนักมาทั้งคู่ กานต์จึงยอมกลับบ้านไป เพื่อไม่ให้เด็กหญิงกอหญ้าสงสัย เขาต้องการจะบอกความจริงกับเด็กหญิงกอหญ้าด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นหากว่าเด็กหญิงกอหญ้าตื่นมาแล้วพบว่าเขานอนอยู่ที่ห้องกับครองขวัญ มันคงเป็นการไม่ดีอย่างแน่นอน ดังนั้นวันนี้ทั้งกานต์และครองขวัญเลือกที่จะพาเด็กหญิงกอหญ้าไปที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง โดยช่วงสายกานต์จะเข้ามารับทั้งคู่ ซึ่งครองขวัญก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
“กอหญ้าขาตื่นมาอาบน้ำสิลูก ป่าป๊าจะมารับไปเที่ยว” ครองขวัญปลุกเด็กหญิงกอหญ้าด้วยเสียงอ่อนหวาน ไม่นานเด็กหญิงกอหญ้าก็ลืมตาขึ้นมามองหน้ามารดาด้วยรอยยิ้มเช่นเคย
“จริงเหรอคะกอหญ้าดีใจที่สุดเลย” เด็กหญิงกอหญ้ารีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปรอมารดาที่ห้องน้ำทันที
“กอหญ้าไม่ต้องวิ่งเดี๋ยวล้ม” ครองขวัญเอ่ยปราม แต่มันไม่ทันเสียแล้ว เพราะเด็กหญิงกอหญ้าวิ่งฉิวไปที่ห้องน้ำ ครองขวัญจึงได้แต่ยืนส่ายหัวแล้วมองเด็กหญิงกอหญ้าด้ว
