รักที่เป็นม่านหมอก

มหานครนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา ตลอดช่วงเวลากว่าหกเดือนที่ผ่านมา ทุกลมหายใจเข้าและออกของ หมอก ม่านหมอก นั้นจดจ่อไปที่วิทยานิพนธ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เขาทั้งมุ่งมั่นและตั้งใจ ใช้เวลาอยู่กับมันนานกว่าวันละสิบชั่วโมงเป็นขั้นต่ำ เพราะถ้าหากไม่มีอะไรผิดพลาด เขาก็จะจบการศึกษาในระดับชั้นปริญญาโทได้อย่างสมบูรณ์แบบ และจะได้เดินทางกลับประเทศไทยเสียที ซึ่งสิ่งแรกที่เขาตั้งใจทำก็คือการไปหาเพื่อนสนิทในวัยเด็กที่หัวใจของเขามันเรียกร้องให้เป็น ‘มากกว่าเพื่อน’ สองขายาวก้าวเข้ามาในห้องนอนเพื่อจะตรวจเช็กงานบนหน้าจออีกครั้ง ทว่ายังไม่ทันได้ทำอะไร เขาก็ต้องหยุดชะงักอยู่กับที่ เมื่อเห็นว่า ช่อแก้ว หญิงสาวผู้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขากำลังนั่งอยู่บนเตียง “ชะ ช่อแก้ว...” หมอกแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาจึงยกมือขยี้ตาด้วยความสับสนว่านี่เขาคิดถึงเธอจนอาการหนักถึงขั้นมองอะไรก็เห็นหน้าเธอไปหมดเลยได้ยังไง หมอกหลับตาลงหนึ่งครั้งและลืมตาขึ้นมาใหม่ แต่เธอก็ยังคงอยู่ที่เดิม แถมยังส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาให้เขาอีกต่างหาก หมอกจึงรู้ได้ทันทีว่าภาพที่เห็นไม่ใช่ภาพลวงตา แต่เป็นช่อแก้วคนเดิมของเขาจริง ๆ ทันใดนั้น ช่อแก้วก็ลุกขึ้นจากเตียง เดินตรงเข้ามาหาและช้อนสายตามองเขาอย่างมีเลศนัย แพขนตาทุกเส้นของเธอเรียงกันเป็นเส้นสวย กะพริบปริบ ๆ ไม่กี่ครั้ง ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มน้ำจะเป็นฝ่ายเอ่ยกับหมอกก่อน “เราคิดถึงหมอกนะ” เธอกล่าวเสียงแผ่วคล้ายเสียงกระซิบพร้อมโผเข้ามากอดเขา โดยที่หมอกไม่ได้คาดคิด และตั้งตัวไม่ทันสักนิด “...” “หมอกล่ะ…คิดถึงเราไหม” ช่อแก้วพูดไปก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบไล้ไปมากับแผงอกกว้างตรงหน้าเธอ แต่สายตาคู่นั้นของเธอก็ยังคงจ้องลึกเข้าไปในแววตาของคนตัวสูงกว่า ราวกับต้องการจะอ่านใจเขาให้ได้มาซึ่งคำตอบที่เธอต้องการ “..คิดถึงสิ…คิดถึงมาก…เราคิดถึงช่อแก้วมากเลยรู้ไหม” “จริงเหรอ ถ้างั้น…เราก็มีอะไรจะบอกหมอกด้วยนะ” “ช่อแก้วจะบอกอะไรเราเหรอ” “คือว่า...เราไม่อยากเป็นเพื่อนหมอกแล้ว…ได้ไหม เราชอบหมอกนะ” เธอตัดสินใจสารภาพความในใจออกมา พลางยกมือขึ้นแล้วใช้นิ้วหยอกล้อกับริมฝีปากหยักได้รูปของหมอกอย่างเย้ายวน “ระ…เราก็ชอบเธอช่อแก้ว ชอบมานานมากแล้วด้วย ไม่ว่าใครหน้าไหนที่ผ่านเข้ามา…เราก็ยังชอบเธอคนเดียวมาตลอดเลย” สองข้างแก้มของหมอกเริ่มขึ้นสีแดงด้วยความขัดเขินและทำตัวไม่ถูก เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ช่อแก้วจะเป็นฝ่ายสารภาพความรู้สึกกับเขาก่อน และก็เป็นวันเดียวกันที่เขาได้บอกความรู้สึกที่มีกลับไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาดีใจมากแค่ไหนที่ใจของช่อแก้วรู้สึกเหมือนกันกับเขา ลมหายใจอุ่นร้อนทั้งสองสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะประกบลงบนริมฝีปากนุ่ม สัมผัสจากหมอกทำให้ช่อแก้วได้ลิ้มรสความอ่อนโยนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ไม่นานนัก หมอกก็ถอดถอนตัวออกมาเพื่อจะร้องของบางอย่างจากคนตรงหน้า “ช่อแก้ว…เป็นของหมอกนะ” “เราก็เป็นของหมอกคนเดียวมาตลอดอยู่แล้ว” ทันทีที่พูดจบ หมอกก็โน้มใบหน้าเข้าใกล้ช่อแก้วอีกครั้ง และเริ่มสานต่อรสจูบที่เร่าร้อนยิ่งกว่าเก่า แต่ในครั้งนี้เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่ที่ริมฝีปากของเธอเท่านั้น เพราะความต้องการมันเรียกร้องให้หมอกมีความโลภขึ้นมาในใจ เขายากจะสัมผัสเธอไปทั้วทั้งตัว อยากจะลิ้มลองและเสพกลิ่นกายที่หอมอ่อน ๆ บนผิวเนียนนุ่มของช่อแก้ว มือหนาของหมอกดึงรั้งเอวบางของช่อแก้วเข้ามาแนบตัว จงใจถูไถกล้ามเนื้อของตัวเองเข้ากับความนุ่มนิ่มบนตัวเธอ ก่อนที่เสียงครางแผ่วเบาจะเล็ดลอดออกมาจากปากของช่อแก้ว เพราะจู่ ๆ หมอกก็ใช้คมเขี้ยวของเขาขบเม้มลงกับลำคอระหง “…อ๊ะ!” ขณะที่ปลายจมูกโด่งของหมอกกำลังซุกไซ้คลอเคลียบนซอกคอขาวอยู่ มือหนาข้างหนึ่งก็เลื่อนวนไปรอบ ๆ เอวคอด วนไปวนมา แล้วมืออีกข้างหนึ่งก็สอดแทรกเข้าไปใต้สาบเสื้อ กอบกุมเอาไว้รอบเต้าอวบอิ่มที่คับแน่นอัดอยู่ใต้บรา จากนั้นหมอกจึงเริ่มออกแรงบีบขยำอย่างแผ่วเบา แต่ไม่นาน สัมผัสนุ่มนวลของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นสัมผัสที่ร้อนแรงมากขึ้น หมอกปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ปกปิดอยู่บนร่างกายของช่อแก้วให้ออกไปจนหมดสิ้น จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายของตัวเองออกอย่างลวก ๆ เช่นกัน เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้ากันแล้วทั้งคู่ ฝ่ามือหนาก็คว้ากอบกุมเข้าที่อกอวบอิ่มทั้งสองข้างอย่างเต็มไม้เต็มมือ ความนุ่มเด้งนี้มันล่อตาล่อใจเขามาตาไหนแต่ไรแล้ว และตอนนี้เขาก็มีสิทธิ์ทาจะครอบครองเป็นเจ้าของได้เต็มที่ เขาจึงไม่จำเป็นต้องหักห้ามใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว “อะ อ่า…หมอก...อือ…” ถึงจะจะเพิ่งเริ่มถูกปลุกเร้าอารมณ์ขึ้นมาเพียงเล็กน้อยก็ตาม แต่สมองของช่อแก้วก็ขาวโพลนไม่เหลือความคิดมากมายใด ๆ ในหัวอีกต่อไปแล้ว ไม่นานนัก เรือนกายของเธอก็กระตุกเกร็ง เพราะถูกเรียวลิ้นร้อน ๆ ของหมอกเกี่ยวกระหวัดดูดดึงรอบยอดอกสีหวานของเธอ ช่อแก้วเหลือบมองใบหน้าหบ่อเหลาของหมอกอยู่เพียงเสี้ยววินาที ก็เห็นว่าเขากำลังพร่ำกดจูบไปทั่วผิวกายของเธอจนมันขึ้นรอยช้ำเป็นจ้ำ ๆ ความนุ่มลื่นและเปียกแฉะนั้นทำให้เธอเสียวซ่านจนเผลอกัดปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว