ขณะที่กำลังนั่งเฝ้าช่อแก้วอยู่อีกพักใหญ่ หมอกก็สังเกตว่าอาการผิดปกติของช่อแก้วดูไม่ลดลงเลยสักนิด เรือนร่องเล็ก ๆ ตรงหน้าเริ่มสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้ เปลือกตาที่ปิดสนิทเริ่มกระตุกถี่ ๆ ใบหน้าของเธอยังคงแดงก่ำและมีเหงื่อไหลออกมาจากไรผมข้างขมับมากขึ้นเรื่อย ๆ
การหายใจของช่อแก้วเริ่มหนักหน่วงและถี่กระชั้น ริมฝีปากที่บวมเจ่อเผยอออกเล็กน้อย เผยให้เห็นลมหายใจร้อนผ่าวที่เป็นไอออกมา
หมอกใช้หลังมืออังสัมผัสกับไอความร้อนที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ มันร้อนระอุจนน่าตกใจ ความร้อนนั้นไม่ได้มาจากไข้หวัดธรรมดา แต่มันเป็นความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาของร่างกายต่อสารเคมีอันตรายบางอย่างที่กำลังถูกซึมซับเข้าสู่กระแสเลือดของเธอ
“ช่อแก้วได้ยินเราไหม”
หมอกพยายามเรียกชื่อเธอพลางแตะบนแก้มเธออย่างแผ่วเบา แต่ช่อแก้วยังคงไม่ตอบสนองกลับมา ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาและหายใจแรงขึ้นเรื่อย ๆ หากมองเผิน ๆ แล้วท่าทีของเธออา
