@โรงพยาบาล
แล้วในขณะที่ผมกับแมนยูกำลังมองหน้ากัน ในขณะที่ผมกำลังทบทวนคำพูดของมัน ประตูห้องพักของโรงพยาบาลก็ถูกผลักเข้ามา
แกร๊ก~
และแน่นอนว่า ทุกคนหันหน้าไปหาประตูทันที
"นี่มั้งครับ คือสิ่งที่พี่ชอบ..." แมนยูเอ่ยอีกครั้ง เมื่อคนที่ก้าวขาเข้ามาในห้องพักของโรงพยาบาล คือแม่ของมิลิน
"แล้วถ้าคำตอบมันคือใช่ ก็จำเอาไว้นะครับ ว่าอย่าเปลี่ยนใจ อย่ามารู้สึกเสียดายอะไรทีหลัง!" เสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงลำพัง ทำให้ผมมองแมนยูอย่างไม่เข้าใจ หมอนั่นยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนละมองเลยออกไปอีกทาง
คริสเดินเข้าไปหามิลินที่กำลังอวดรอยเข็มบริเวณข้อมือ ในตอนที่ได้ใส่น้ำเกลือวันแรกให้เวกัสดู และเวกัสก็เป็นฝ่ายผละออกห่าง เพียงเพราะคริสเดินเข้าไป
"อื้อออ..." เวกัสยกมือขึ้นมาป้องปาก เพียงเพราะคริสเดินเข้าไปใกล้ แล้ววินาทีต่อมา เธอก็วิ่งไปที่ห้องน้ำทันที
"เวกัสเป็นอะไรอ่ะ" แม่ผมห่วงใย แล้วตามไปทันที
แน่นอนว่า สิ่
