ฉันบีบถุงอาหารที่อยู่ในมือแน่น สายตาที่พี่แม็กซ์ใช้มองฉัน มันดูแปลกไป ไหนจะคำพูดของเขาอีก วันนี้เขามาแปลก แม้จะรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่สามารถเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขาได้ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า จะเป็นการเผชิญหน้าที่เขามาหาฉันจนถึงบ้าน
"ขอบคุณนะคะสำหรับอาหาร" ฉันค่อยๆดันประตู เพราะหวังจะปิดมันแบบเดิม แต่ทว่า พี่แม็กซ์กลับยกมือมาดันขอบประตูเอาไว้ ส่งผลให้ฉันเหลือบตามองเขาอีกครั้ง
"ยังแพ้ท้องอยู่หรือเปล่า แล้วไปฝากท้องหรือยัง?" ฉันเม้มปากแน่น เมื่อได้ยินคำถามแบบนั้น ฟังๆดูมันอาจจะเป็นคำถามที่ดูธรรมดา แต่ทว่า พอมันออกมาจากปากของคนเป็นพ่อของลูก ความรู้สึกมันก็เลยเป็นอีกแบบ
"ฝากแล้วค่ะ"
"...กี่เดือน" แล้วดวงตาคมเฉียบคู่นั้น ก็ลดมองต่ำ อยู่ในระดับหน้าท้องของฉัน พอดิบพอดี
หัวใจของฉันเต้นถี่ มันเต้นแรงจนแทบผิดจังหวะ ใบหน้าของฉันมันร้อนวูบวาบ ความรู้สึกเหมือนฉันกำลังจะเป็นลมขึ้นมา
"ปะ แปดสัปดาห์ค่ะ"
