พายุ.......
ผมไม่พูดอะไรกับแคร์อีกเพราะพูดไปก็ไม่เข้าใจกันอยู่ดี ผมเลยเลือกที่จะเงียบจนกลับมาถึงบ้านผมอุ้มพระพายเข้าบ้านโดยไม่สนใจคนที่เดินตามลงมาจากรถ พอเข้ามาในบ้านก็เจอกับแม่ที่กำลังนั่งเล่นกับวายุลูกชายของผมอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"น้องพระพายเป็นยังไงบ้างหนูแคร์"
"เป็นไข้หวัดค่ะ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ"
"โล่งอกไปที แม่ก็กลัวจะเป็นอะไรมากใจคอไม่ดีเลย
"เแม่ครับดี๋ยวขอใครก็ได้ขึ้นไปเฝ้าพระพายให้หน่อยนะครับเพราะผมมีเรื่องที่จะต้องคุยกับแคร์และทุกคนในบ้าน"
"คุย..คุยอะไร"
"คุยเรื่องลูกของผมไง"
ผมมองหน้าแม่ที่ดูตกใจไม่น้อยเมื่อผมพูดเรื่องลูก
"ผมพาลูกขึ้นไปนอนก่อนนะครับเดี๋ยวลงมา"
ผมพาพระพายมานอนในห้องของผมครับไม่ได้ให้นอนห้องของแคร์ หลังจากมีแม่บ้านขึ้นมาช่วยดูผมก็ลงไปข้างล่าง ทุกคนนั่งอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย รวมถึงไอ้ปิงด้วย ส่วนวายุผมขอให้แม่บ้านพาไปเดินเล่น
"มากันครบทีมเลยนะครั
