ในความโชคร้ายทั้งหมดในชีวิตของเธอ เธอยังโชคดีที่มีเพื่อนสนิทและครอบครัวอยู่เคียงข้าง พวกเขายอมรับในความผิดพลาดและไม่ซ้ำเติมในวันที่เธออ่อนแอ
“อือ” อีกฝ่ายตอบกลับอย่างหงุดหงิด “แต่ฉันไม่รักเธอหรอกนะ ยายตัวปัญหา”
ถึงจะโดนพูดอย่างนั้นแต่ปาหนันไม่โกรธ เพราะรู้ดีว่านาธานนั้นเป็นประเภทปากร้ายแต่ใจดี
“ขอบคุณมากนะ ฝากดูแลลูกด้วยนะเนท” ตอนท้ายหญิงสาวฝากฝังลูกชายของตัวเองกับเขา เพราะรองลงมาจากเธอก็เป็นนาธานนี่แหละที่สนิทกับแอรอนมากที่สุด
“ได้สิ” น้ำเสียงเพื่อนสนิทของเธอดูอารมณ์ดีขึ้น “ลูกเธอก็เหมือนลูกฉันนั่นแหละ”
“บาย…”
ปาหนันได้ยินอย่างนั้นก็สบายใจ เธอกำลังจะเอ่ยออกมาอีกทว่าคำพูดทุกอย่างก็หยุดอยู่เพียงแค่ในลำคอเท่านั้นเมื่อเงยหน้าพบว่ามีใครบางคนกำลังยืนมองเธอด้วยสายตาโกรธเคือง
“เดี๋ยว แล้วฉันจะติดต่อเธอได้อีกไหม”
หญิงสาวได้ยินนาธานเอ่ยถามเสียงดัง ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะตอบอะไรเขาได้
