ตอนที่20
1253 คำ
ห้าปีก่อน...เธอนอนกับเขาด้วยความรักและความเต็มใจ เธอไม่ยอมรับสิ่งของใดๆ จากเขาเพราะคิดว่าตัวเองคือคู่รัก...ไม่ใช่นางบำเรอลับๆ ที่เขาซุกซ่อนเอาไว้
ห้าปีต่อมา...เขาคงแค้นใจที่เธอทิ้งไป จึงได้ยัดเยียดสถานะนางบำเรอของเขาให้เธอใช่ไหม...ให้เธอได้รับรู้ว่าเธอไม่เคยเป็นอะไรที่มากไปกว่า ‘ของเล่นบนเตียง’ ที่เขาสามารถซื้อหาได้เลย!
“ฉัน…”
ปาหนันเกือบจะปฏิเสธออกไปแล้วถ้าไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทีเป็นต่อเสียก่อน
“แต่ถ้าเธอไม่ยอมรับ ฉันก็จะเอาเขาเข้าคุก ว่ายังไงล่ะ” สีหน้าและแววตาในตอนท้ายนั้นเต็มไปด้วยการข่มขู่ “เธอกล้าพอจะตอบรับไหม”
หญิงสาวเห็นสีหน้าของมหาเศรษฐีหนุ่มแล้วก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ยินยอมรับข้อเสนอทุกๆ อย่างของเธอ สิ่งที่เขาต้องการคือสิ่งที่เขาเสนอกับเธอต่างหาก และถ้าเธออยากช่วยปีเตอร์ คำตอบของเธอมีเพียงคำตอบเดียว
ปาหนันกำมือแน่น ความรู้สึกเจ็บแปลบที่ฝ่ามือซึ่งเกิดจากปลายเล็บจิกลงไปในเนื้อเรียกให้เธอมีสติตลอดเวลา เธอมองหน้าเขานิ่ง ข่มความรู้สึกทุกอย่างของตนเองลง ให้มันมีเพียง ‘ข้อตกลง’ อันไร้หัวใจระหว่างเธอกับเขาก็พอ
“ฉันตกลง”
แต่แล้วเอเดรียน แอดดิสันก็ทำลายความยากลำบากที่เธอพยายามสร้างขึ้นมาตลอดเพียงชั่วพริบตาด้วยการโกหกเธอ!
“แต่ฉันยังไม่ตกลงหรอกนะ”
“คุณ!” คำตอบพร้อมรอยยิ้มหยันของเขาทำให้เธอหูอื้อ ตาพร่าด้วยโทสะที่แล่นพล่านไปทั่วกายอย่างรุนแรง “จะกลับคำพูดตัวเองอย่างนั้นเหรอ”
หญิงสาวถามเขาเสียงเบาหวิว มากกว่าความโกรธคือความเจ็บปวดอย่างลึกล้ำ
ผู้ชายตรงหน้าเหยียบเธอจมดินจนไร้ศักดิ์ศรีแล้ว คุกเข่าอ้อนวอนเขาเธอก็ทำมาแล้ว แต่เมื่อเขาบีบคั้นเธอจนได้สมใจแล้วเขากลับโกหกเธออย่างนั้นเหรอ!
หญิงสาวโกรธเสียจนหูอื้อ แทบอยากจะกระโจนเข้าไปทำร้ายร่างกายของคนตรงหน้าให้เจ็บปวดเท่าเทียมกัน แต่แล้วเธอก็ต้องชะงัก เมื่อเอเดรียน แอดดิสันเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุดันจนเกือบจะเป็นคำรามว่า
“ยั่วฉันสิ...”
“คะ?”
ปาหนันถึงกับปรับตัวไม่ทันกับสิ่งที่เอเดรียนต้องการ เธอคิดว่าตัวเองหูฝาดไป จนกกระทั่งชายหนุ่มย้ำด้วยน้ำเสียงดุดันอีกครั้ง
“ทำให้ฉันใจอ่อนกับเธอให้ได้ก่อนสิ ถ้าทำได้ฉันถึงจะยอมตอบตกลง”
“…”
“ยั่วฉัน ทำให้ฉันอยากขึ้นเตียงกับเธอเหมือนกับที่เธอทำกับหมอนั่น...”
“หมอนั่น?” หญิงสาวแทรกคำพูดของเขาขึ้นมาด้วยความงุนงงก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบ
ซึ่งดูเหมือนการแทรกของเธอจะทำให้เอเดรียนมีสีหน้ากราดเกรี้ยวเสียจนใช้คำว่าเหี้ยมเกรียมได้เลยทีเดียว ชายหนุ่มเกือบจะเป็นอาละวาดแล้วแต่เขาก็บังคับตัวเองได้ดีที่ไม่ทำเช่นนั้น แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงที่เขาใช้ตอบเธอก็เต็มไปด้วยโทสะและความรังเกียจ ราวกับเขาไม่อยากจะเอ่ยถึงเท่าไรนัก
“ผู้ชายที่เธอทิ้งฉันไปหามันไงล่ะ”
คำตอบของเขาทำให้ปาหนันถึงกับงงงันไปวูบหนึ่ง “ผู้ชายที่ไหนกัน?”
ถ้าเทียบกับคนที่เห็นเธอเป็นของเล่นชั่วคราวบนเตียงในยามค่ำคืนและมีคนที่เขาจะต้องแต่งงานด้วยอยู่แล้ว...เธอเคยมีใครที่ไหนกัน!
หญิงสาวเกือบจะปฏิเสธออกไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเอเดรียนเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าเยาะหยันเสียก่อน
“อย่ามาทำใสซื่อน่าปาหนัน...” เขาเอ่ยพร้อมกับจ้องมองเธออย่างโกรธเคือง “ฉันรู้หมดทุกอย่างนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไงเมื่อห้าปีก่อน ถ้าไม่ใช่ว่าเธอไม่ซื่อสัตย์ต่อฉันก่อน”
ปาหนันนิ่งงันไปกับข้อกล่าวหานั้น เธอคิดว่าเขารู้ดีพอๆ กับเธอว่าคืนนั้นเธอโกหก! เธอแค่โกหกและอยากจะไปจากที่ตรงนั้นจึงได้บอกเขาไปว่าเธอมีคนใหม่ เธอเพิ่งเจอความจริงที่ทำให้ช็อกถึงขนาดนั้น จะไปอยากอยู่เพื่อให้เขาหลอกลวงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำไม เธอคิดมาตลอดว่าหลังจากที่หายตกใจเอเดรียนจะรู้ว่าเธอแค่โกหกเขาไปเท่านั้น
แต่เขากลับ...เขากลับเชื่อว่ามันเป็นจริง!
ที่เขาให้เธอไปเพราะคิดว่าเธอมีคนใหม่จริงๆ อย่างนั้นเหรอ...เธอนี่นะ เธอคนที่ทั้งสายตา หัวใจ ลมหายใจ และทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นน่ะเหรอจะไปมีปัญญามีคนใหม่ได้!
คนที่มีใหม่คือเอเดรียนต่างหากไม่ใช่เธอ!
“คุณต่างหากที่มีคนใหม่!” เขามีคู่หมั้นแล้วแต่กลับหลอกลวงเธอ!
ปาหนันเผลอตัวเถียงชายหนุ่มกลับอย่างสิ้นความอดทน สตรีผู้นั้นบอกเธอทุกอย่าง! บอกความจริงกับเธอทุกๆ อย่าง! ในขณะที่เธอมีพยานแต่เอเดรียนไม่มีอะไรเลยที่จะเชื่อคำพูดหลักลอยพวกนั้นว่าเธอมีคนใหม่!
ทว่าดูเหมือนคำโต้แย้งของเธอจะยิ่งทำให้ชายหนุ่มระเบิดโทสะมากยิ่งขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
“ตอนนั้นฉันไม่ได้มีใคร!” เขาปฏิเสธเสียงเข้มจัด “แต่เป็นเธอต่างหากที่...” ทุกวันนี้ภาพที่เธออยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่นยังแจ่มชัดในความทรงจำของเขาเสมอมา! เธอจะปฏิเสธเพื่ออะไรทั้งๆ ที่เธอสารภาพออกมาเองว่าเธอมีคนใหม่!
“คุณโกหก!”
ปาหนันเอ่ยแทรกด้วยโทสะที่ยากจะระงับเช่นเดียวกัน เธอไม่อาจทนฟังได้ การกล่าวหาของเขามันทำให้เธอดูเป็นผู้ร้าย ในขณะที่เขาจะกลายเป็นผู้บริสุทธิ์
ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมันกลับตารปัตรทั้งสิ้น
ทว่าแทนที่เอเดรียนจะสาดโทสะที่ร้อนแรงยิ่งกว่าใส่เธอ ดูเหมือนชายหนุ่มจะควบคุมตัวเองได้ดีกว่า เขาผ่อนคลายท่าทีลง ทว่ามีเพียงสายตาเท่านั้นที่มองเธออย่างไรก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดสักนิด
ชายหนุ่มนิ่งไปเกือบหนึ่งนาที แล้วจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นว่า “หยุดพูดเรื่องพวกนี้เถอะ ยังไงมันก็เป็นอดีตไปแล้ว”
“มันไม่จบ” ปาหนันแทรกขึ้นทันควันอย่างไม่ยอมแพ้ และเธอทนสายตาที่มองว่าเธอโกหกของเขาไม่ได้ “เพราะถ้าคุณเข้าใจว่าฉันมีคนอื่นแล้ว ทำไมถึงต้องให้ฉันขึ้นเตียงกับคุณ”
คราวนี้เธอโต้แย้งกลับบ้าง เขาเห็นเธอเป็นอะไร ถ้าคิดว่าเธอมีคนรักใหม่แล้ว จะดึงเธอขึ้นเตียงกับเขาง่ายๆ อย่างนี้เหรอ ถ้าเขาเข้าใจอย่างนั้นมันก็ไม่ต่างกับว่าตอนนี้เอเดรียนกำลังเสนอในสิ่งที่ผิดศีลธรรม เขาจะให้เธอนอกใจคนรักกับเขาอย่างนั้นหรือ
“เพราะตอนนี้ฉันไม่สนใจมันแล้วยังไงล่ะปาหนัน...” คำตอบของชายหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มร้ายกาจนั้นทำให้ปาหนันตัวชา “ฉันไม่สนว่าเธอจะมีใครอีกต่อไป เพราะเธอมันก็แค่ของเล่นที่ฉันจะใช้แล้วก็ทิ้งก็เท่านั้น”
“…”
“ใช้เธอแล้วทิ้งไปเหมือนที่เธอทำกับฉันยังไงล่ะ”
- ผู้เขียน
