ตอนที่14
1005 คำ
“แต่เรารู้จักเขาดีนะแพนว่าเอเดรียน แอดดิสันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น” ปีเตอร์เอ่ยอย่างสิ้นหวัง “ถ้าขนาดเธอยังโผล่ไปหาเขาแล้วเขายังปฏิเสธ พี่คงต้องเข้าไปอยู่ในคุกแน่ๆ แพน...พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ พี่กะว่างวดนี้พี่จะมีเงินใส่คืนเข้าไปในระบบแน่ๆ แต่มันไม่ทัน เขาสุ่มตรวจโดยที่พี่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อน”
ปีเตอร์เอ่ยเป็นรอบที่ร้อยแล้วกับคำแก้ตัวนี้ ปาหนันได้แต่ถอนหายใจยาวกับสิ่งที่พี่ชายตัวเองกระทำ ปีเตอร์ไม่น่าทำอย่างนั้นเลย...และเธอก็ไม่กล้าบอกเขาด้วยว่ายิ่งเอเดรียนรู้ว่าเขาเกี่ยวข้องกับเธอ เอเดรียนยิ่งโกรธมากขึ้น
ถึงจะเห็นใจพี่ชายและปกป้องเขา ทว่าสิ่งที่ปีเตอร์ทำนั้นก็ถือเป็นความผิดร้ายแรงอย่างยิ่งยวด ปาหนันถอนหายใจยาวแล้วอดตำหนิอีกฝ่ายไม่ได้
“ฉันอยากจะตำหนิพี่นะคะที่ทำอะไรแบบนี้...”
“เธอด่าพี่ได้เลย” ปีเตอร์สวนขึ้นด้วยสองตาแดงก่ำ “พี่สำนึกผิดแล้วจริงๆ”
ทว่าเมื่อคนตรงหน้ายอมรับผลของมันอย่างนั้น ปาหนันก็พูดอะไรไม่ออก เธอถอนหายใจยาวอีกครั้ง แล้วจึงตัดบทว่า “ฉันไม่ด่าพี่หรอกค่ะ เรามาช่วยกันแก้ไขปัญหาดีกว่านะคะ”
เพราะตำหนิไปก็เท่านั้น ในเมื่อปัญหาได้เกิดขึ้นแล้ว และปีเตอร์ก็มีท่าทีสำนึกผิดแล้ว ตอนนี้เธอควรจะหาวิธีช่วยเหลือปีเตอร์ให้ได้มากกว่าจะตัดทอนกำลังใจอันน้อยนิดของเขา
พี่ชายของเธอแต่หลงผิด เขาไม่ได้เลวโดยสันดาน ปาหนันเชื่ออย่างนั้น และเธอก็อยากให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง...
“ถ้าพี่ไม่มีเธอ พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะแพน”
“พี่จะรอดค่ะ” หญิงสาวยืนยันอย่างหนักแน่น ดวงตาสีน้ำตาลใสของเธอวาววับ “เชื่อฉันสิคะ แล้วเอเดรียนจะต้องยอม เขาจะไม่เอาพี่เข้าคุกเด็ดขาด ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำอย่างนั้น”
“พี่มองทางออกอื่นไม่ได้เลย...”
ปีเตอร์ยังคงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
ถึงใครๆ จะเรียกเอเดรียนเป็นเจ้าชาย แต่…เขาเป็นจอมมารในคราบของเจ้าชายต่างหาก
เยือกเย็น ร้ายกาจ ไร้หัวใจ...
“ชีวิตมีทางออกของมันเสมอค่ะ” ปาหนันเอ่ยกับพี่ชายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เมื่อถึงเวลานั้น พระเจ้าจะประทานทางออกให้เราเอง พี่อาจจะทำผิด แต่เจตนาการกระทำผิดของพี่นั้นเป็นเรื่องดี ฉันเองเสียอีกที่ไม่เคยรับรู้ปัญหาแล้วทำทุกอย่างให้มันเลวร้ายลงตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว”
“แพน...ใช่แล้วล่ะ!”
“อะไรคะ?”
หญิงสาวกะพริบตาอย่างงุนงงเมื่ออีกฝ่ายจู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมา
“พี่ว่าถ้าเธอยอมบอกเขาเรื่องนั้น...เขาจะต้องยอมช่วยเหลือเธอกับพี่แน่ๆ”
เรื่องนั้น ทำให้ปาหนันตัวแข็งทื่อ เธอเปลี่ยนท่าทีจากอ่อนโยนเป็นแข็งกร้าวฉับพลัน ก่อนจะตอบปฏิเสธเสียงกราดเกรี้ยว
“ไม่ค่ะ!”
ต่อให้เธอลงไปดิ้นตายตรงหน้า ปาหนันก็จะไม่มีวัน...ไม่มีวันสูญเสียคนสำคัญของเธอไป ต่อให้เขาจะทำให้เอเดรียนยอมสยบแทบเท้าเธอแต่ปาหนันก็ไม่คิดจะทำ!
ให้เธอตายดีกว่าเอาเรื่องนั้นไปต่อรองกับเอเดรียน แอดดิสัน!
“แต่ว่าถ้าเขารู้ล่ะก็...”
ปีเตอร์ครางเสียงอ่อยกับภาคแม่เสือสาวของคนเป็นน้องสาว
“ฉันไม่ได้หนีไปจากเขาเพื่อให้สิ่งนั้นกับเขาไปนะคะ” ปาหนันปฏิเสธเสียงกร้าว “ถ้าจะทำอย่างนั้นฉันคงไม่เลือกทิ้งเขาไปตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ”
“…”
“ลูกเป็นของฉันนะคะพี่...ฉันสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมดแล้ว แต่ฉันจะไม่ยอมเสียลูกอีกเด็ดขาด!”
“แล้วถ้าเอเดรียนรู้...”
“เขาจะไม่มีวันรู้” ปาหนันย้ำเสียงหนักแน่น ดวงตาแข็งกร้าวอย่างไม่ยอมแพ้ “ไม่มีวันรู้เรื่องนี้ตลอดไป!”
เธออาจจะเคยเป็นคนอ่อนแอ เป็นคนแพ้ เป็นคนที่เจ็บปวด...แต่เธอจะไม่มีวันยอมให้เอเดรียน แอดดิสันเอาตัวลูกชายคนเดียวของเธอไปอย่างเด็ดขาด...
ไม่มีวัน!
เรื่องลูกจะต้องเป็นความลับไปตลอดกาล!
๐๐๐๐
ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้ว...
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอ กลิ่นหวานๆ เย็นๆ ที่ทำให้หัวใจร้อนรนสงบเยือกเย็นไม่เคยเปลี่ยน แต่ตอนนี้กลับทำให้หัวใจปวดร้าวเสียจนนึกอยากบีบให้ทุกสิ่งทุกอย่างพังพินาศคามือ
เอเดรียนหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะกลั้นหายใจจนรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วทั้งอกถึงผ่อนลมหายใจออก...
แต่เขารู้...ความเจ็บปวดของเขาไม่ได้เกิดเพราะสาเหตุนั้น
“ระยำ!”
เอเดรียนอดไม่ได้ที่จะคำรามอย่างดุดันในลำคออย่างสิ้นหวัง ทว่าก่อนที่ความคิดของเขาจะดำดิ่งไปมากกว่านี้ ลูกน้องคนสนิทซึ่งคงคิดว่าเขาพูดอะไรด้วยก็เอี้ยวตัวหันมาถามเขาซึ่งนั่งอยู่บนเบาะหลังของโรลสรอยต์คันหรู
“ครับ?”
“ไม่มีอะไรโทนี่” เอเดรียนโบกมือปฏิเสธ “ฉันบ่นอะไรคนเดียวนิดหน่อยน่ะ”
“ครับ”
โทนี่รับคำเสียงเรียบ ไม่ซักถามอะไรต่อ และนั่นทำให้เอเดรียนออกคำสั่งต่อไป
“กลับเพนต์เฮ้าส์แล้วกัน”
อีกฝ่ายรับคำก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปยังเพนต์เฮ้าส์...บ้านของเขาซึ่งอยู่ในย่านมิดทาวด์ ขณะที่เอเดรียนเลือกจะเบือนหน้าออกไปมองข้างนอก แล้วเขาก็เห็นแสงสี รถรา และผู้คนที่เดินกันขวักไขว่สวนกันไปมาในมหานครนิวยอร์กแห่งนี้
ทั้งๆ ที่ผ่านมาห้าปีแล้ว...
ห้าปีแล้วแท้ๆ...
ชายหนุ่มกำมือเข้าหากันแน่นอย่างลืมตัว ความรู้สึกของผิวเนื้อนุ่มเย็นที่แตะต้องนั้นยังติดอยู่บนปลายนิ้วยากจะสลัดหลุดพ้น
เธอกลับมาแล้ว...
๐๐๐๐
- ผู้เขียน
