“เชื่อยายนะหนูอิง... ผู้ชายอย่างคุณนิโคไลหาไม่ได้อีกแล้วในชาตินี้ ถ้าหนูอิงเลือกที่จะปล่อยคุณนิโคไลไป ยายมั่นใจได้เลยว่าหนูอิงจะไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เขาอีกเลย”
“คุณยาย...”
น้ำตาทะลักทลายออกมาไม่หยุด ร่างกายของหล่อนอ่อนเปลี้ยแทบทรุดกับสิ่งที่สองหูได้ยิน คำเตือนของอิงอรคือสิ่งที่หล่อนหวาดกลัวที่สุดในยามนี้
“ไปตามหัวใจของหนูกลับมาเถอะ เพราะถ้าช้าทุกอย่างมันอาจจะสายเกินไปก็เป็นได้”
อิงบุญสะอื้นไห้ ยกมือขึ้นกราบอกของหญิงสูงวัยอย่างซาบซึ้งในบุญคุณ
“คุณยายทำให้อิงตาสว่าง... อิงโง่เขลามานาน แต่ต่อจากนี้ไปอิงจะไม่ยอมให้ความหวาดกลัวใดๆ มาขวางกั้นความรักได้อีกแล้วล่ะค่ะ อิงขอบคุณคุณยายมากนะคะ”
“ยายดีใจที่หนูอิงคิดได้ ไปเถอะ ก่อนที่คุณนิโคไลจะจากไปตลอดกาล”
“ค่ะ คุณยาย”
อิงบุญกำลังจะเดินจากไป แต่สาวใช้ที่พึ่งเดินเข้ามาเรียกเอาไว้เสียก่อน
“เอ่อ... คุณอิงคะ ผู้ชายหล่อๆ คนนั้นฝากกระดาษแผ่นนี้มาใ
