มาริสามองเพื่อนสนิทซึ่งนั่งอยู่บนเตียงตรงกันข้าม อีกฝ่ายสาละวนช่วยเธอจัดกระเป๋า และเช็คดูว่าเสื้อผ้าที่เธอจะต้องนำติดตัวไปด้วยนั้นเหมาะสมหรือไม่กับการย้ายเข้าไปอยู่เพนต์เฮาส์หรูหราราคาสี่สิบล้านเหรียญของมหาเศรษฐีหนุ่มคนดังในฐานะผู้ช่วยส่วนตัว และคอยตรวจดูว่าเธอจะไม่ลักลอบเอาอะไรที่ไม่เหมาะสมเช่นชุดเห่ยๆ อย่างเสื้อยืดตัวโปรดและกางเกงวอร์มที่มักจะใส่ในยามอยู่คนเดียวตามที่อีกฝ่ายมักจะเรียกอย่างนั้น
มาริสามองเพื่อนจัดเสื้อผ้าเธอเหมือนจะไปออกค่ายอาสาที่จะไม่ได้กลับบ้านนานห้าปีแทนที่จะย้ายไปอยู่อีกตึกซึ่งอยู่ถัดจากที่พักของเธอกับอีกฝ่ายด้วยระยะเดินเท้าไม่เกินสิบนาทีแล้วทั้งฉุนทั้งขัน เสียงรูดซิบกระเป๋าเดินทางขนาดกลางของเธอดังขึ้นด้วยฝีมือของเรแกน อีกฝ่ายยิ้มอย่างโล่งอกพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า
“เอาละ แกเก็บของทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้ แล้วฉันจะส่งไปให้”
“ขอบใจนะ” มาริสายิ้มให้กั
