“แม่โทร.มาหาฉัน ท่านบอกว่าคิดถึง”
ฟลินน์จ้องมองคนเป็นภรรยานิ่งหลังจากที่เธอเดินเข้ามาบอกเขาในช่วงเวลาก่อนจะเลิกงาน เธอพูดขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนบอกเล่าเรื่องราวทั่วไปตอนที่เข้ามายื่นแฟ้มเอกสารของแผนกบัญชีให้เขาพิจารณาลงนาม ชายหนุ่มชะงักมือที่กำลังพิมพ์คำสั่งงานทางอีเมลให้กับ
ทีมผู้บริหารที่ดูแลเดอะพาเลซกาสิโนในมาเก๊า ซึ่งได้ส่งเมลมาสอบถามเกี่ยวกับงานที่ติดขัดนิดหน่อย เขาจ้องมองภรรยาที่ตอนนี้เธอทำงานเป็นผู้ช่วยของเขา โดยมีหน้าที่หลักคือช่วยงานของทักเกอร์ ลีอีกทีด้วยสายตาเป็นคำถามว่าที่เธอเล่าให้ฟังนั้นมีนัยสำคัญแฝงอยู่ใช่หรือไม่
“คุณหมายความว่าคุณจะต้องกลับบ้านใช่ไหม?”
ตั้งแต่เขาเปิดใจกับเธอเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน ฟลินน์ก็เปลี่ยนมาทำตัวสุภาพกับมาริสา เขาปรับปรุงทั้งท่าทีการแสดงออกและคำพูด ให้ความสนิทสนมกับเธอมากกว่าใครแต่ก็ให้เกียรติเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหน มาริสาที่ไม่ชินและเคยขอร้องให้
