“เฮ้ แกเป็นไงมั่ง”
เรแกนเลียบๆ เคียงๆ ถามเพื่อนสนิทที่ทำหน้านิ่ง สีหน้าราบเรียบไร้ความคิดใดๆ ท่าทางปกติจนแทบได้เรียกว่าเยือกเย็นของมาริสากลับทำให้คนถามกระสับกระส่าย ไม่สบายใจเพิ่มมากขึ้น
“ฉันโอเค” คนถูกถามตอบ “สบายดี”
ทว่าสีหน้าคนฟังไม่ได้เชื่อถือในคำตอบนั้นสักนิด เรแกนเบ้ปาก ก่อนจะแย้งอย่างขัดอกขัดใจว่า
“แน่ใจนะ ตาแกดำมากเลย”
“นอนไม่หลับนิดหน่อย”
มาริสาตอบ แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ท่าทางไม่อยากคุยอะไรอีกทำให้เรแกนได้แต่หุบปากลงฉับ ขณะที่อดฮึดฮัดแล้วโกรธคนที่ทำให้เพื่อนเธอเป็นแบบนี้ไม่ได้!
ตั้งแต่สามวันก่อนที่กลับมาจากดีทรอยต์ เรแกนไม่เห็นน้ำตามาริสาสักหยดนอกจากใบหน้าซีดขาวด้วยความสะเทือนใจ แต่ท่าทางเพื่อนสนิทที่เป็นแบบนี้กลับยิ่งทำให้เธอโกรธแค้นและเจ็บใจแทนยิ่งกว่า เห็นได้ชัดว่ามาริสาหลงรักผู้ชายคนนั้นไปแล้วโดยไม่รู้ตัว! คืนนั้นด้วยความวู่วาม เธอเลยจองตั๋วแล้วพาเพื่อนออกมาจากที่นั
