ป้าชื่นนึกอยากด่าเสี่ยแทนน้ำหวาน แต่ก็ด่าได้ไม่เต็มปาก เพราะยังไม่อยากโดนไล่ออก
“ใช่… ผมไม่ต้องการผู้หญิงแพศยาและลูกชู้… ไปให้พ้นๆ เสียได้ก็ดี”
เมื่ออยู่ในอารมณ์โกรธ เสี่ยรุตน์ปากจัดไม่เบา ตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
เสี่ยเข้าไปดูที่ห้องนอนของน้ำหวาน ก่อนจะพบว่านอกจากเสื้อผ้าของหล่อนน้ำหวานก็ไม่ได้เอาข้าวของมีค่าที่เขาเคยซื้อให้ติดมือไปด้วย
ทั้งกุญแจรถยนต์ สร้อยคอทองคำ แหวน ต่างหูถูกถอดวางทิ้งไว้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
“บ้าจริง… นี่มันอะไร… ”
เสียงโวยวายดังลั่นของเสี่ยรุตย์ที่ดังออกมาจากห้องนอนที่เคยเป็นของน้ำหวาน ทำให้ป้าชื่นต้องเข้ามาดูว่าเจ้าของบ้านโวยวายอะไร
“อ๋อ… ของมีค่าพวกนี้หนูหวานฝากคืนเสี่ยค่ะ”
“หยิ่งยโส… ”
เสี่ยกราดน้ำเสียงออกมาด้วยความโกรธ
“หนูหวานคงอยากไปอย่างสบายใจค่ะ… ก็เลยคืนทุกอย่างให้เสี่ย… จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน”
“ถ้าแน่จริงก็ช่วยคืนเวลาที่เสียไ
