จากปกติเมื่อก่อนที่ชอบทำงานอยู่เงียบๆ คนเดียวลำพัง แต่วันนี้กลับรู้สึกว่าการมีเสียงเพลง มีอีกคนที่เดินมาเดินไปอยู่ในบ้าน… กลับทำให้หายเหงา
แต่ลึกๆ ในใจของรอนน์นั้นเขาย่อมรู้ดีว่าที่รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีและมีความสุขอยู่ในตอนนี้ อันที่จริงไม่ใช่เป็นเพราะเสียงเพลง แต่เป็นเพราะว่าบ้านที่เคยเงียบเหงาหลังนี้ได้มีสาวน้อยนามว่า ‘ปลายฟ้า’ คนนี้เข้ามาสร้างความเปลี่ยนแปลงมากมาย
“แล้วนี่นึกยังไงถึงอยากทำอาหารให้ลุง… ”
“วันนี้วันหยุด… หนูไม่มีเรียนค่ะ… เห็นคุณลุงชอบทานสปาเก็ตตี้ผัดซอสมะเขือเทศใส่ไก่ วันนี้หนูก็เลยอยากทำให้ค่ะ”
ปลายฟ้าช่างสังเกตและเอาใจใส่เจ้าของบ้านจนรู้แทบทุกเรื่องว่ารอนน์ชอบและไม่ชอบอะไร
“น่ารักจัง… ลุงเพิ่งรู้ว่าหนูทำอาหารเป็นด้วย”
ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้…
ใบหน้าหล่อเข้มแม้ว่าจะเต็มไปด้วยหนวดเครา แต่ยังหล่อเหลาเหลือเกิน ชะโงกมองมุมสูงจากทางด้านหลัง ผ่านหัวไหล่กลมกลึงและร่อง
